Verdwaald (in de tijd)

Virginia Woolf (2 van de 50), acryl op doek, elk 24x32 cm, 1989

Als reactie op jouw profielen. 
Dit is echt heel oud, Virginia Woolf is verdwaald in de tijd. Deze komen nota bene uit 1989, de prehistorie. Is het jeugdsentiment? Het is al lang geleden dat ik haar boeken las, net zoals het lang geleden is dat jij niet met een barbie speelde.
Zijzelf daarentegen is helemaal niet oud, ze gaat nog altijd mee. Ik ben nu haar laatste boekje aan het lezen "Between the acts". Wat kon dat mens goed schrijven. Ze gaat voor eeuwig mee.

verdwaald

Ja, wat zie ik hierin? Een niet meer zo jonge vrouw in een regenjas, op de rug gezien, met een (boodschappen)tas in haar handen. Ze lijkt beland/verdwaald in een soort maanlandschap, in ieder geval in een haar vreemde omgeving. Doordat je haar van achter ziet, kijk je met haar ogen naar de witte cirkels/bollen. Links ontwaar je nog een stel benen.
De eerste titel in het Engels geeft min of meer weer  wat je ziet. De vrouw (eigenlijk de toeschouwer) kijkt/staart in een witte kubus.
(Even terzijde. Ik heb een hekel aan het veelvuldig gebruik van het Engels in Nederlandstalige kunst. Maar daar gaat het nu niet om.)
De tweede titel is niet van humor ontbloot. Daar houd ik wel van. En het is waar dat de kunstenaar de toeschouwer bij heel veel hedendaagse kunst een beetje kwelt. De toeschouwer vraagt daar soms ook wel om. Titels kunnen beschouwers op het verkeerde been zetten, een beetje sarren en soms ook wel een aanwijzing geven hoe hij of zij iets bedoeld heeft. Maar nooit geeft een titel een volledige interpretatie van het werk.

nieuwsgierig Aagje 1, barbiepop met profiel

Ik ben benieuwd naar de laatste versie van het werk. 
Lang gezocht naar een werk dat een beetje verwantschap heeft met het jouwe.
Ik kan nu voor het eerst een genre laten zien waar ik een aantal jaren geleden mee ben begonnen. Het fotograferen van 2e hands barbie-poppen in allerlei outfits en situaties. Juist omdat ik als kind nooit hiermee heb gespeeld (?), ben ik op oudere leeftijd gefascineerd geraakt door dit zeer Amerikaanse, door veel feministen verafschuwde meisjes-speelgoed. Als kind had ik het waarschijnlijk fantastisch gevonden. En nu inspireert het mij om meerdere redenen zeer.

nieuwsgierig Aagje 2, barbiepop met profiel

Neutraal???

Gazing in a white cube

Dat beelden neutraal zijn is inderdaad niet zo. Niets is neutraal. Neutraal bestaat helemaal niet, behalve als je er samen een afspraak over maakt (en dan eigenlijk nog niet). 
"Zullen we deze kleur neutraal noemen?" 
"Ja, is goed, want ik heb er sowieso nog geen mening over, dus het kan gebeuren dat we volgende week een andere afspraak moeten maken."
Ik bekijk jouw fluweelboompje in het vorige bericht inderdaad anders na het zien van de gevelde versie op de foto. Het ziet er ineens minder vrolijk uit dan op het moment waarop je het net gemaakt had.


Hierboven en hieronder plaats ik foto's van iets waarmee ik nog bezig ben. Ik ben heel benieuwd wat jij hierin ziet.
Als het klaar is zal ik een foto plaatsen waarop je kunt ziet wat dit nu eigenlijk is.
Nogmaals over neutraal: de titel van een kunstwerk is soms ook verbazend als het gaat om interpretatie of neutraal zijn. Als ik dit de titel geef: "Gazing in a white cube" dan kijk je er waarschijnlijk anders tegenaan dan wanneer het "Mishandeling van de museumbezoeker" heet.

Mishandeling van de museumbezoeker

Beelden zijn nooit neutraal

foto genomen in herfst 2014, achter ons huis

Bedankt voor je kleurplaat met weinig kleur inderdaad. Je oplossing is simpel en adekwaat. Als ik op de website andere inkleuringen zie, lijken die me zonder veel visie gemaakt. Ik herinner me dat ik me echt geen raad wist met deze beladen voorstellingen.

En mijn antwoord op je vraag kan kort zijn. Waarom zelf foto's maken als er iets voorhanden is wat voldoet aan je eisen? Kan natuurlijk blijken dat je straks toch nog voor andere beelden zelf aan de slag moet.
Ik ben benieuwd wat het gaat worden.

Nu wil ik even doorgaan op die kleurplaten waarvan de voorstellingen niet neutraal zijn.
Ik begon door de context van deze nazi-foto's mijn 'douche' bijdrage ineens ook in een luguber licht te zien.
Zo zie je dat een beeld nooit neutraal is en in een bepaalde context verschillende betekenissen kan krijgen.

Beelden kunnen ook  misbruikt worden. Een treffend voorbeeld hiervan las ik onlangs  in het  boek van Günther Grass Unterwegs von Deutschland nach Deutschland  Tagebuch 1990, bijgehouden in het jaar  van de Duitse hereniging. Om vele redenen een heel interessant boek.
De Bundeswehr in Duitsland heeft in dat jaar een wervingsadvertentie geplaatst in een aantal weekbladen waarbij ze een afbeelding van de Guernica van Picasso plaatste. In de begeleidende tekst wordt gesteld dat zij, de Bundeswehr, geen vijandbeelden hanteert, zoals in Picasso's schildering  wel zou gebeuren. Vijandbeelden bestaan alleen in dictatoriale regimes, beweren ze.
Als je de Guernica bekijkt komt er geen vijand op voor. Alleen slachtoffers.
En wie bombardeerde in 1937 het dorpje Guernica? Een Duitse Elite-eenheid. Hoever kan de hypocrisie gaan? zegt Grass.

Het gehele artikel,  dat Grass in bijzijn van toenmalig President Von Weiszäcker voordroeg, is na te lezen op http://www.Zeit.de/1991/13das-geschaendete-bild.

fluweelboompje, aquarel,herfst 2014

Bekijk je deze afbeelding anders als ik de bovenstaande foto erbij afdruk?

Antwoord en Vraag

Jouw douche aquarel van het vorige bericht is echt heel mooi. Wat een kleuren. Daarbij vergeleken zijn de afbeeldingen in dit bericht nogal aan de sombere kant.

Hier zie je de kleurplaat waarover je het hebt in je vorige bericht. Dit is een van de platen in het boek 'Your Coloring Book, a wandering installation' van Ram Katzir.
Het boek is uitgegeven door het Stedelijk Museum Amsterdam in 1998. Het is een onderdeel van een reizende installatie door Nederland, Duitsland, Polen, Litouwen en Israël (1996-98). De installatie bestond steeds uit een, op verschillende manieren, ingerichte ruimte waarin de bezoeker kleurplaten kon maken. De kleurplaten waren gebaseerd op fotografische bronnen uit Nazi Duitsland, nogal heftig. Uit alle gemaakte kleurplaten is een selectie gemaakt, die is samengebracht in het boek.
Ik was heel verrast mijn kleurplaat (in Enschede gemaakt) terug te zien in het boek.

http://www.ramkatzir.com/mobile/public_coloringbook.html

Hiernaast een afbeelding die ik van plan ben te gebruiken in een soort kijkdoos die ik aan het maken ben. Deze kijkdoos is bedoeld voor een kunstproject van MIKC in Delden, waarbij allerlei kunstenaars een 'locker' vullen in meerdere lockerkasten.

http://www.het-loket.nl/mikc/

Wat ik ga maken weet ik nog niet maar waarschijnlijk doet deze 'vrouw met tasje' mee.  Ik heb de vrouw ergens in een hoekje op een afbeelding op internet gevonden. Daarna bewerkt in photoshop. Maar het is nog niet zoals ik het hebben wil.

Vraagje:
Had ik zelf foto's moeten maken van mensen, als ik die nodig heb? 

De Douche

Over kleurplaten gesproken. Ik herinner me een expositie -de naam van de kunstenaar weet ik niet meer- waarop je als bezoeker kleurplaten kon inkleuren. De voorstellingen waren provocerend. Een kinderklasje in Hitlerjugend uniformpjes onder andere.
Jij had er ter plekke een ingekleurd. Later verscheen een boek van de kunstenaar en daarin stonden ook een paar exemplaren van bezoekers van de expositie. Die van jou was er bij. Heb jij dat boek? Ik ben zo benieuwd hoe jij die toen hebt ingekleurd.

aquarel, 21x29,7, 2013

Als reactie op het mannelijk naakt met mohairtrui, een vrouwelijk naakt dat haar borsten bedekt. Meteen in kleur.  

De kleuren komen toevallig dichtbij het door Fen geadviseerde poepgeel en lafrose uit het vorige blog.

Ik zie een overeenkomst in de gemoedsgesteldheid van de twee figuren.

Kleur staat vaak voor vrolijkheid en vreugde, maar dat gaat lang niet altijd op. 

Zwart-wit of kleur?

Mohairtrui, fris en krachtig 1, Oost-Indische inkt op papier, photoshop

Is dit een kleurplaatje of niet? 
Kleuren is in tegenwoordig. Er zijn kleurboeken voor kinderen, kleurboeken voor volwassenen, kleuragenda's voor strakke planners, kleurkaarten om naar elkaar te sturen en vast nog veel meer.
Persoonlijk vind ik het jammer om al deze kleurplaten in te kleuren. Het beeld wordt er niet krachtiger van. Daar staat tegenover dat inkleuren heel ontspannend schijnt te werken, maar dat doet het breien van een mohair trui waarschijnlijk ook.

Dit is een reactie op de twee siësta tekeningen die Wien in het vorige bericht postte. Lijkt de één een ingekleurde versie van de ander? Nee hoor, ik zie, buiten de kleur, veel verschillen. 
Ze staan inderdaad erg goed boven/onder elkaar. 

Om nog beter aan te sluiten op het bericht plaats ik hieronder nog een kleurplaatje. Zoek de verschillen.

Mohairtrui, fris en krachtig 2, Oost-Indische inkt op papier, photoshop

 

Het Toeval of Staand tegenover Liggend

Een spannend verhaal bij de foto van de Dom van Keulen!
En ja, het toeval speelt als zo vaak weer een grote rol.
Waarom de foto zo mooi is, heeft te maken met schilderachtige kwaliteiten, denk ik. Die mooie aquarelachtige wolken.
De herhaling: spitse kerktoren in wolk. De wat schimmige figuren in de linkerhoek. Een Seurat-achtige sfeer.
Of heb je heel andere argumenten voor je keuze? Ik zou die graag horen.


En wat heeft de foto van de Dom te maken met dit slapende model?
Op het eerste gezicht lijken dit twee dezelfde tekeningen.
De een een ingekleurde kopie van de zwart-wit versie.
Maar als je goed kijkt zie je veel verschillen.Het zijn 2 op zichzelf staande
tekeningen.
Helaas heb ik alleen de zwart-witte gedateerd. 
Alle twee nog tijdens dezelfde siësta gemaakt?
Lijkt me onwaarschijnlijk. Hier heb ik echt wel tijd
voor nodig gehad. 
Toevallig legde ik ze een maand later onder elkaar en zag dat de zwart-wit versie en de kleurvariant elkaar mooi aanvulden.

Kleur of zwart-wit?

Dom, Keulen, augustus 2014

Hiernaast een foto die ik van de Dom in Keulen maakte met mijn telefoon. De camera ervan werkte inmiddels niet goed meer. 

Wat er gebeurd is weet ik niet, maar enkele dagen voordat ik deze foto maakte werd mijn telefoon gloeiend heet.  Zo maar, ineens. Het leek zo'n handenwarmer die je 's winters in je handschoenen kunt schuiven. Ik heb hem snel uitgezet voordat ie van binnenuit zou smelten. Weer aangezet en alles leek het als vanouds te doen. Behalve de camera dus, die kan niet meer focussen.

Deze foto vind ik desondanks erg mooi. Alhoewel ie lijkt op een Lomo foto.

Als reactie op jouw bijdrage in het vorige bericht: de foto is in kleur maar hij lijkt zwart-wit



(Lomografie is een bepaalde techniek in de analoge fotografie. De naam komt van een eenvoudig cameraatje, de Lomo Compact Automaat (LC-A), dat werd gemaakt in Sint-Petersburg, Rusland. Deze camera is in 2005 uit productie genomen. Lomografie heeft een nonchalante, terloopse manier van fotograferen: zonder te kijken, vanuit de heup en zonder na te denken. Het doet er niet toe of de foto nu scherp of bewogen is. Iemand die de lomografie bedrijft, noemt men een lomograaf. Bron: Wikipedia)

op een bloemenrijke morgen

pen+potlood op papier

Een tekening van een paradijsje op zijn Fenneke, geïnspireerd door een gedicht van W., te zien aan het wolkje in de vorm van een krentenbroodje.
Dat hij gemaakt werd in Italië (De Marken) is te zien aan het dorpje op de heuvel in de verte. Tavoleto, Auditore?

Voor het eerst heb ik iets nieuws gemaakt voor ons blog als reactie op dit bloemenrijk. 
Op een mooie septembermorgen zat ik op een bankje in het statige Wilhelminapark in Utrecht, tegenover de fontein. De zon scheen. Het geklater van de fontein als ruisende regen waarvan je niet nat wordt, droeg bij aan een gevoel van geluk.
Wat ik daar maakte, lijkt meer op een plek in het oerwoud dan een park in de stad. 
Waarschijnlijk zien onze paradijzen -tenminste onze voorstelling daarvan- er heel verschillend uit.
Het kleurenprisma in de waterdruppels kreeg ik zomaar kado. Ik heb het met fotoshop ingekleurd.
Dat kan tegenwoordig. Een goede keus? Ik twijfel.
Het origineel blijft zwart-wit. 

pentekening, ingekleurd met computer

oogstmaand

schapenkop in herfstlandschap, 10x15cm, mixed media

Herinner je je nog jouw (en ook mijn) enthousiasme voor de Tsjechische kunstenaar Milan Kunc? Ik ben nog eens op zijn site gaan kijken. Hij heeft niet stil gezeten. En ja, erg leuk. Post-modern, Ost-pop, Pop-surrealist, vele etiketten zijn op hem geplakt. Wist niet dat hij bij Beuys en Richter in Düsseldorf gestudeerd had.

Stripachtig, kitscherig, surrealistisch, om ook maar wat etiketten op jouw tekening te plakken.
Wat is dat trouwens voor voorwerp waarop de voorpoten van het schaap(+hondje) rusten? Een afgeknaagde wortel, een mes?
En is de opgegeven maat juist? Erg klein voor zo'n complexe wereld. 

Herfst komt eraan! Daarom nog even de laatste dag van Augustus gevierd met mijn collage van de Vlindervrouw. Op een transparant gecopieerd. A4-formaat.

vlinders

oogstmaand

Polski met paraplu, inkt op papier, 13x12

De oogst dreigt door het natte weer slecht uit te vallen. In de kunst houden we het gewoon droog.
Polski gebruikt zijn paraplu slechts als wuft attribuut voor een dansje.







Dieren met rokjes en broekjes aan worden meestal potsierlijk. 
De hond van Fen die vaak in haar werk optreedt is in haar tekeningen eerder aandoenlijk en een klein beetje treurig.

Lino. Atta Troll en zijn schwarze Mumma 

     
Jaren geleden begon ik Atta Troll van Heinrich Heine te illustreren. Wat een geweldig gedicht -26 strofes lang- over de dansbeer Atta Troll, die zich op een dag ontdoet van zijn ketenen en in de bergen een opstand voorbereidt tegen de mensen.
In deze figuur kon Heine zijn kritiek kwijt tegen politieke denkbeelden van zijn tijd en zijn spot tegen brave, het vaderland verheerlijkende collegadichters. In 2009 verscheen een vertaling van het gedicht bij Atheneum-Polak&van Gennep in Amsterdam,door Peter Verstegen.

Atta Troll bevrijd van zijn ketenen

oogstmaand

Eitjes koken

Kort geleden overleed Ger van Elk, representant van de jaren zestig. In de krant stond een afbeelding van een dia uit de serie 'Um den Fisch',( titel van een werk van Paul Klee). Het schilderij van Klee wordt door van Elk met zaken uit de werkelijkheid op een tafellaken geprojecteerd.
(zie het piepschuimtafeltje met daarop geschilderd broodje van Fen in een vorig bericht)
Ook in bovenstaand werk speelt Fen met kunst en werkelijkheid. Op de achtergrond van het fornuis hangt een placemat met daarop 'croque monsieur et croque madame'. Klik erop om het te vergroten.

Elke kunstenaar komt sinds de Pop Art wel
eens in de verleiding het afgebeelde naast of met de afbeelding te tonen.
Ook ik. Zie hieronder ' Bockworst en Gurkentopf'.
Bij Fenneke wordt het wel iets meer. Je zou het bijna een installatie kunnen noemen.
Ik denk daarbij ook aan haar onderzoek naar koffiezetapparaten. Daar moet ze zelf nog maar eens over schrijven als ze wil.

Oogstmaand

Bij nader inzien vind ik dat idee van het oogsten van kunst zoals bij voorbeeld van graan onzin. Alsof er enig criterium zou bestaan voor de rijpheid van een kunstwerk. Eetbaar? Op dronk? Je laat iets als zodanig zien of niet en dit hoeft geen enkele moeite te kosten. Ja, het maken is iets anders!  

Miss doubleface


                               

Dit zittende naakt van Fen koos 
ik als eerste uit haar zending.
Ze gaf er alleen een titel bij. 
Het spreekt ook 
vanzelf..

Hiertegenover plaats ik een tekening van een volledig aangeklede moslima aan het strand van Pesaro. Allebei kijken ze min of meer om. Dat is de enige overeenkomst.

Oogstmaand

Koud terug uit Griekenland, of  Fen maakt zich uit de voeten. Eerst naar Keulen om kunst op te snuiven in Museum Ludwig (ze is verslaafder dan ik). Daarna naar het Zwarte woud.Van haar weekje Normandië heeft ze geen gewag gemaakt in het blog wel in een brief.Omdat Augustus Oogstmaand is, hier een ingekleurde tekening, gemaakt in Normandië.

Normandië, aug.2011, ingekleurde pentekening Wien

Enige overeenkomst met Griekenland is de zee. Onze vrienden L. en H. (zie onderstaande potloodtekening) gaan al jaren naar deze Franse kuststreek met zijn grote getijde-verschillen.

Het is mijn taak om na de zwierige vakantieblogs van Fen iets dergelijks te gaan maken maar tot nu toe heb ik nog geen beelden mogen ontvangen. Als titel heb ik alvast Oogstmaand gekozen. In Les très riches heures du Duc de Berry zien we afbeeldingen van de adel die op valkenjacht gaat en boeren die zwoegen op het land om de graanoogst binnen te halen. Met die laatste identificeer ik mij in de zin dat het door mij in Griekenland gemaakte werk nu ligt te rijpen om straks 'geoogst' te worden.
                                                                     

Vakantieblog 6: Op de kast

Wien,

in huis: antieke muurkast voor snuisterijen (?) of religiosa (?),
potlood op papier, 2013

Fen,

buiten: moderne tuinkast voor picknicks en barbeques,
inkt en collage op papier, 2014 (detail)

Vakantieblog 5: Recepten

Wien, recept beproefd in Griekenland, inkt op papier 2014

Fen, recept beproefd in Nederland, inkt op papier, 2014

Vakantieblog 4: Meer modellen

Wien, Zelfportret met jockeypet, gemengde techniek, 2013

Fragment uit een brief van Wien, Astypalea, 15 juni 2014:

..... Genoeg 'toppers' ook zoals in Achnasheen. Maar tot nu toe kom ik niet verder dan zelfportretten (met jouw shawl als onuitputtelijke inspiratiebron). 
Er niet aan gedacht om oud materiaal mee te nemen. Waaraan heb ik eigenlijk wel gedacht? Twee weken (of waren het er 3) voor de reis hier naartoe, ben ik al helemaal van slag.........

Fen, Topper met presenteerblaadje, Oost-Indische inkt,
??? oud materiaal

  




Fragment uit een brief van W., Astypalea, 13 juni 2014:

..... en trok vervolgens doodgemoedereerd een kennelijk uit een spleet in die rots getoverde, zo te zien fijn kanten, blouse aan! Tja - maar weet je wat er toen gebeurde? .......

Vakantieblog 3: Modellen

Wien, Op de rug gezien, potlood op papier, 2013

Fragment uit een brief van Wien:
Astypalea, 15 juni 2014

..... Zo kan ik ook goed vanaf mijn bed de siesta-portretten maken. Ik maakte er tot nu toe twee en vond dat ik wel erg in herhaling viel. Kan het niet controleren, maar het zou me niet verbazen als thuis een exacte kopie ligt van het hier gemaakte .......

Fen, Cilia op de rug gezien, Oost-Indische inkt op papier, ???