Sneeuw: wel te zien maar niet te ruiken

Niet te zien, maar wel te ruiken..., aquarel, 25x35 cm

Super, die aquarellen van jou. Met streepjes, maar ook met gesuggereerde sneeuw. Sneeuw is mooi, sneeuw is verstillend. Het mooist valt de sneeuw als het niet waait. Ik hoop nog steeds de ultieme foto van sneeuw te maken. 

Ik zou nog graag even terug willen gaan naar enkele berichten geleden. Die over Sherlock Holmes. Als ik ermee wacht dan kan het niet meer. Het is me gelukt er eentje op te duikelen. 
Deductie brengt allerlei dingen boven water, waaronder ook onderstaand gedicht. Het is van W:

m'n beste watson: ga eens vissen
naar de hoeren, zonnebank
het toeval doet mij thans besluiten
dat ik het beu ben, stank voor dank

ik ga mijn bakens dus verzetten
er zijn toch dames, onverveerd
die mij veel liever stug zien speuren
naar hun deugd, dan, gegeneerd

naar door gevlei verkregen parels
vibrators, in 't gebruik verroest
ooit moet toch die tijd gaan komen
dat men ah! kreunt, en dan doucht

(Als W het niet op de blog wil dan haal ik het weer weg)

Allemaal streepjes

huilend bos, aquarel, 18x24, 2015

Ik heb het boekje Een eenvoudige herderslunch, dat je met R. gemaakt hebt, er nog eens bij opgeslagen. Interessant hoe deze afzonderlijke, zwart-wit afgedrukte beelden samen met elkaar weer een heel nieuw beeld opleveren. Ook zie ik nu enkele ervan voor het eerst  in kleur. De reproductietechniek is in al die jaren wel met sprongen vooruitgegaan.

winters bos, aquarel, 18x24 cm, 2015

Wat houdt mij dezer dagen bezig? Een algemeen fenomeen. De winter die plaats maakt voor de lente.
Ik heb sneeuw en ijs gemist, maar één keer heb ik toch een wondermooi wintertafereel meegemaakt op onze wandeling. Alles was die ochtend met een dun laagje sneeuw bedekt, maar de zon liet zich gelden en zo liepen wij in een druipend bos met kletsnatte boomstammen. Er hoorde ook geluid bij van vallende ijsdruppels. Gelukkig hadden wij iets op ons hoofd.

En die Belgische plagiaatzaak is alweer oud nieuws. Een storm in een glas water.