vrijdag 18 december 2020

Pgrii en de Paardenkuur

De vraag over zeldzaamheid was niet erg juist. Laten we het een andere keer hebben over die reproduceerbaarheid van de kunst.

Verveling is een prima staat om kunst te maken. Dat blijkt wel uit de geestige tekeningen die je post.
Zo ken je vast ook wel de vaak gebezigde woorden van R.: Ik maak kunst omdat het me van de straat houdt. 

Ik wilde nog even terugkomen op de zwarte zwaan waarvan ik een aquarelletje maakte nadat ik hem gezien had.
Je zult het verschijnsel wel kennen. Je ziet iets en meteen kom je het op allerlei plekken tegen. In dit geval als woord of uitdrukking in een krante-artikel. 
En toen ik het googlede, was er ook een betekenis, die ik voor het eerst vernam, en wel uit de economische wetenschap. 




Zo zie je dat een argeloos gemaakte afbeelding tot allerlei interpretaties kan leiden.

Maar nu iets anders. Weet je nog dat ik je ooit  vertelde dat ik gelezen had dat Munch zijn schilderijen een paardenkuur liet ondergaan, dat wilde zeggen: hij stelde zijn werk aan allerlei weersinvloeden zoals zon, regen, sneeuw bloot om het een doorleefde aanblik te geven. Jij ging in ItaliĆ« meteen aan het werk en maakte buiten  een kleine installatie van weinig bestendig materiaal om de natuur erop te laten inwerken.Helaas heb ik er geen foto meer van. Er was na een maand weinig meer van over!

Zo ontdekte ik laatst verheugd dat een bewerkte fotokopie van een knipsel dat een zomer lang in de zon op mijn atelier op het raam geplakt zat, een verrassende kleurverandering had ondergaan. Mooier geworden. Gewoon door de slechte kleurechtheid van de inkt waarschijnlijk. Waar het origineel van die kopie is gebleven? 
Wij kunnen die veranderingen nu natuurlijk ook met Photoshop bewerkstelligen, iets wat Munch in zijn tijd niet kon, al schijnt hij ook al wel met fotografie geƫxperimenteerd te hebben.

 
Titel: Profiel van F.
kopie van een knipsel ingekleurd
 en blootgesteld aan de zon 

 
Wel wat veel woorden voor een blog over beelden.
Pgrii....Pgrrii