Maar eerst je expositie van kleurplaten op jullie toilet, die ik mocht aanschouwen afgelopen week. Wat ik niet echt besefte, is, dat kleur een tekening zó kan veranderen. Sommige werden zelfs bijna psychedelische werken (60-70-er jaren van de vorige eeuw!). Ik begrijp nu ook je voorkeur voor de klare lijn(daarmee niets ten nadele van de inkleurder gezegd). Scan ze vooral eerst voordat je ze uit handen geeft.
Lopend over de Lijnbaan in Rotterdam zag ik in een vitrine dit rijtje etalagepoppen. Eén daarvan deed me onmiddellijk denken aan de fresco's van Piero della Francesca, door het hoofddeksel en de bleekgroene achtergrond.
 |
| Foto van etalagepoppen, genomen op de Lijnbaan, in Rotterdam, 2022 |
 |
| Detail foto |
Ik had namelijk tijdens mijn corona-ziekbed weer de essays van de onvolprezen Poolse schrijver Zbigniew Herbert gelezen, waarin hij, op reis door Italïe, de verschillende vertegenwoordigers van de schilderkunst van de renaissance beschrijft. Zijn enthousiasme over Piero della Francesca deel ik. In een van onze eerdere blogs komt hij zeker voor. Zijn portret van de Duca van Montefeltro (palazzo Urbino) is door ons beiden in velerlei vormen (oa collage) verbeeld.
Ook Herberts bezoek aan de kathedraal van Orvieto bracht allerlei herinneringen boven. Die enorme kerk is van buiten heel bont beschilderd met allerlei taferelen. Eén grote kleurplaat om zo te zeggen.
Zo werd deze etalagepop mijn onderwerp en ik maakte er wel iets heel anders van zoals je ziet. Twijfelde of ik bij de eerste versie had moeten stoppen, maar ik heb er een foto van gemaakt zodat je je een oordeel kunt vormen.
 |
| Piero DF revisited (1e versie) aquarel met droogbloemen, 30x40 cm, 2022 |
.jpg) |
| Piero DF revisited, laatste versie, aquarel met droogbloem, 30x40cm, 2022 |
