Wandelende skeletten en Nieuwjaarswens

Mooi die bonte stoet mensen , kleurig. Ik hoop dat het Nieuwe Jaar hun wat goeds brengt. Gelukkig zijn er tegenover de Wildersen ook de Angela Merkels. Ik vind het bouwpakket erg leuk geworden.Je weet dat ik er een fan van ben, als het maar simpel is! In welk kader heb je het gemaakt? Een expositie met een thema?

Gelukkig Nieuwjaar!
potloodtekening, 2015

kale boom
potloodtekening, jaar ?

Mijn blog steekt hier wel grijs tegen af met mijn wandelende skeletten en kale winterboom.
Dat wil niet zeggen dat ik pessimistisch aan het somberen ben, hoor.

Voor wat kleur dan  deze Nieuwjaarswens tot besluit.Ik had graag nog wat sterren aan de hemel gezet, maar dan had ik iets meer tijd moeten hebben. 
Nu vertrek ik naar De Haan, ook wel Coq sur Mer geheten, met dat mooie stationnetje!

F. in vensterbank
Collage 2015

skeletten hebben we allemaal

AZC ergens, digitale collage, 2015

Detail uit vorig blog

Het is dat je er over begint. Zelf wilde ik het niet direct over skeletten hebben, maar we zijn natuurlijk wel allemaal wandelende skeletten. Laten we eerlijk zijn.

Ik post een collage die alweer een reactie is op de huidige vluchtelingenhausse en de manier waarop daarop gereageerd wordt. 
En...hiernaast ook een detail uit jouw vorige blog. Ik zie hier toch een grote overeenkomst in beeldaspecten tussen jouw etalagefoto en mijn bijdrage (boven).

Hieronder een foto van een in elkaar gezette bouwplaat. De afbeelding hierboven is niet deze bouwplaat. Je hebt hem gezien, in concept, op papier.

In elkaar gezette bouwplaat, 14x6,2x4 cm

Bouwpakket van een skelet

Je illustratie riep bij mij de associatie op met De Bremer Stadsmuzikanten. Dat sprookje van Grimm nog maar eens gelezen.
Een ezel, hond, kat en haan, gaan, afgedankt door hun bazen, op weg naar Bremen om daar stadsmuzikant te worden.
Onderweg komen ze bij een huis met rovers. Ze jagen die op de vlucht door voor het venster boven op elkaar te gaan staan en een hels kabaal te maken. De rovers vluchten, de dieren nemen het huis in bezit.
(dit is een heel korte samenvatting. Het verhaal is natuurlijk veel gekker en leuker.)

Jouw illustratie en titel is weer een knipoog naar de oer populaire Paardenfluisteraar, begrijp ik.

Goed dat je reclame maakt voor het eerste en enige? virtuele museum in het land. Ik zal het vanuit mijn luie stoel een bezoek brengen als de nieuwe aanwinsten er hangen (of staan).

Ja, je kunt je kunst overal vandaan halen. Zo kocht ik bij de Hema een geraamte dat je zelf in elkaar moest zetten (bedoeld voor leergierige kinderen zoals ik). Nog geen 20 cm hoog.Vond het heel goed van mezelf dat mij dit lukte.
Ik vind zo'n skelet eigenlijk heel grappig. Het zit in je en het is zo een deel van je.

Maar het staat meestal symbool voor de vergangelijkheid van alles. (vanitasmotief: alles is ijdelheid)

En in spookhuizen en tijdens Halloween heeft het een groot griezelgehalte.

Bouwpakketskelet met vogel en shawl

Hieronder een paar beelden die geen uitleg behoeven.
De etalagepoppen! stonden in een winkel in Parijs, dat ik in de lente bezocht, en hebben niets te maken met de recente gebeurtenissen aldaar.

skelet in panty

etalage in Parijs,  lente 2015

Suske en Wiske gaan naar een Halloweenparty, acryl op doek

Die dieren uit het sprookje bereikten nooit Bremen en werden

geen stadsmuzikanten . En nu maar afwachten waar jouw pony fluisteraar ons brengt.    

.                                                                                          

Voorpublicatie Happiiiii

Happy, digitale collage, 2015

 
Eerlijk gezegd vind ik je op de tekening in je vorige bericht niet lijken op Tante Sidonia. Net zoals deze pony niet echt op een pony lijkt. 
Ik weet dat dit bruggetje van jouw naar mijn bijdrage niet helemaal volgens de regels is, maar ik heb op dit moment zo weinig in de aanbieding dat ik het toch gebruik. Het is echter nauwelijks een reactie op jouw vorige post. Excusez moi.

Deze illustratie heb ik gemaakt naar aanleiding van een opdracht/oproep van de hoofdconservator van het MHHK, deze opdracht is genaamd; Toeval, pech en geluk.
Drie Hengelose schrijvers zijn benaderd om een tekst ter inspiratie te schrijven. Deze verhalen zijn blind in enveloppen gestopt en gestuurd naar de exposanten in het MHHK (Museum voor Hedendaagse Hengelose Kunst), met de vraag om hierbij een werk te sturen.

Ik heb de tekst Happy, geschreven door Fred van der Ven, toegestuurd gekregen. De bovenstaande afbeelding is een illustratie bij deze tekst. Je zou het kunnen zien als een voorpublicatie, omdat de tentoonstelling Toeval, pech en geluk pas ergens in december dit jaar geopend wordt.
Het is een collage gemaakt in Photoshop, bestaande uit de volgende onderdelen:

• Een deel van een foto uit een krant
• Een hele oude tekening/schildering van mij van een pony/paard
• Een iets minder oude tekening die ik ooit bij een gedicht van Wim maakte, maar die de redactie nooit gehaald heeft
• Een stukje van een oude foto, zelf gemaakt en afgedrukt op barietpapier
• Vele stukjes van een tekening van een illustratie bij een gedicht van Wim die de redactie wel gehaald heeft
• Een stukje van een schilderij van Jan Vermeer    

Zie t.z.t. de volgende site: http://www.mhhk.nl    

Bloemen zonder blad, stripfiguren etc

Je kunst-anjer is mooier dan die in het echt. Geen favoriete bloem van mij overigens. Doet vooral denken aan ziekenhuizen. Net als fresia's, zo kaal, zonder blad bijna. Die kas bij mijn atelier is wel leuk maar je moet bij het binnengaan diep bukken vanwege de reusachtige spinnenwebben -ware kunstwerkjes- die daar gemaakt worden.

Zelfportret, kleurpotlood, 21x29,8

Ik plaats maar weer eens zelfportret. Afgelopen zomer in G. gemaakt. Doet me denken aan  Sidonia. Ik weet niet precies waarom. Dat tanige? Ik vroeg me ineens af wat Sidonia ook weer was in de S+W strip. Tante van het duo? En getrouwd met Lambiek? Jij als Suske en Wiske-expert weet dat allemaal natuurlijk. Hoeveel afleveringen zijn er al en lees je nog steeds elk nieuw album? Ik bedacht dat stripfiguren altijd dezelfde leeftijd hebben, niet ouder worden. Ze hebben ook geen seksleven. Kijk naar Kuifje. Is nooit verliefd. En de enige alleenstaande vrouw, Bianca C., die een oogje heeft op kapitein Haddock wordt intens gehaat door dezelfde.Mijn kennis van strips beperkt zich tot Kuifje, dus eigenlijk slaan deze opmerkingen nergens op.

Ja, het vluchtelingenprobleem neemt groteske vormen aan. Dit land valt van het ene uiterste in het andere. Ik word er gallisch van. Je hebt gelijk. Je kunt er beter maar de spot mee drijven.
En nog mooi gedaan ook.
Nog een paar inkijkjes in mijn atelier tot slot. Je ziet hoe Madame Cézanne een oogje in het zeil houdt.

 

Het (niet gebruikte) atelier

Wat een uitzicht, wat een luxe, een kas bij je atelier waarin je je werk kunt ophangen. Dit is een mooie gelegenheid om je eigen werk te bekijken in een andere omgeving want dan kijk je er met andere ogen naar. Ik ben benieuwd hoe je atelier er uit ziet.

Anjer, acryl op tempex, 50x50 cm

Ter gelegenheid van jouw kunstkas plaats ik hierbij een plantaardige schildering. Je kent 'm wel, is al heel oud.

Mijn atelier gebruik ik te weinig helaas, omdat het onderwijs teveel tijd en energie slurpt. Misschien moet ik het aanbieden als verblijfplaats voor een of twee vluchtelingen.

Nieuwe tassenlijn, inkt/collage/Photoshop, 18x10 cm

Ik erger me mateloos aan hoe men tegenwoordig, in alle geledingen, omgaat met de vluchtelingen. Deze irritatie leidt ertoe dat ik flauwe grapjes ga maken, zoals die hierboven. Excuses. Maar het lucht wel op.

Het atelier

Een nieuwe maand, een nieuw atelier. Er moet nieuw werk gemaakt worden. Ik ben aarzelend begonnen met schilderen. Had er veel zin in maar zag er ook tegenop. 
Ik voel me er thuis. Het is rustig, ruim en ik kijk uit op een verlaten kas waarin ik maar meteen werk van mijn vorige atelierperiode gehangen heb.
Herinner je je nog dat verhaal van Munch die zijn schilderijen een paardenkuur gaf door ze in weer en wind buiten te leggen?
Dit werk hangt nog wel binnen, maar insecten en vocht doen wel hun werk. En papier is natuurlijk nog veel kwetsbaarder dan doek.
Ik vind ze daar tot nu toe aardig op hun plaats, al heb ik de blauwe er al weer uitgehaald. Was teveel.

foto vanuit mijn atelier

 

Ook heb ik mijn model al twee keer in de vensterbank laten poseren. 

Misschien kun jij ook eens een impressie geven van jouw atelier? Daar ben ik al heel lang niet meer geweest.

En tenslotte een hommage aan Gradisca, het filmpersonnage uit Amarcord van Fellini, een film die ik heel vaak gezien heb. Ze is afgelopen zomer gestorven. (naar een klein fotootje in de krant)

 

Gradisca, aquarel, 10x15

 

Rose en erotiek

 Ik heb ook eens een keer een plaatje    

      

borstenboompje,
op rose papier gecopieerde
tekening

 gemaakt waarin een beeldgrap
 voorkomt.Daarna heb ik de tekening
 op felrose papier gekopiëerd.
 Rose wordt ook wel met erotiek  geassocieerd.  









Om naaktmodel te kunnen tekenen moet je naar zo'n clubje modeltekenen, waar ik niet zo'n zin in heb.

Dit professionele naaktmodel, een vriendin, had er geen enkele moeite mee.
Ook niet met de wat ruige stand die ik van haar vroeg.
Ik geloof wel dat de appel nogal zuur was.

Eva met de kleine voeten, tekening met kleurpotlood

Rose tegenover Roze

Ook ik heb een rose periode gehad. Toen ik 18 was, had ik een voorkeur voor felrose kleding en had zelfs rose laarsjes. Toen ik net ging schilderen, wilde ik rose en geel combineren. Nog steeds vind ik dat een uitdagende combinatie. Dit vroege schilderij is een poging daartoe. Overigens zag ik dat de illustratice van de Volkskrant: Claudie de Cleen, van wie ik het werk erg leuk vind, daar ook van houdt.Op mijn atelier hangt een geweldige rose illustratie bij een essay van de schrijfster Hanna Bervoets.

 Acryl,  50x60 cm, 1995?

Voorkeur voor neon-kleuren zie je in dit ook weer aardig 'oud' schilderijtje. Hier wordt het rose niet getemperd door warm geel en bruin, maar nog versterkt door gebruik van neon-groen. Wat een verschil, hè?
De schilderijen vloeken een beetje zo onder elkaar.

Flora, acryl, 30x40cm, 2000?

Jouw roze voorbeelden zijn ook weer heel anders roze. Zo zie je maar weer. Er is niets algemeens over een kleur te zeggen.
Ik zie wel overeenkomsten in je dobberende harten en het tasje qua stijl. Ik vind jouw onderwerpen altijd zo verrassend.
Wie maakt nou een tasje tot onderwerp? F. ten Thij.
En jouw roze heeft ook met een ander thema van jou te maken: Borsten. Dat ligt nogal voor de hand, dacht ik zo.

kleuren

Al twee weken in Nederland en nog mijn draai niet gevonden. Nou ja, heel gek is het niet. Alles is anders in Griekenland. En in eerste instantie: de kleuren. Het bekende cliché dat van Gogh In Zuid-Frankrijk zijn palet radicaal veranderde, is volkomen verklaarbaar als je hier een tijd bent.
Over Rose wil ik het graag in het volgende blog met je hebben. Nu ga ik even in op je vraag in je brief of er zich modellen aandienden op het eiland.

Zambika. aquarel: 24x32

Het begon veelbelovend op de boot vanuit Piraeus, 10 uur varen naar ons eiland. Een prachtig mooi meisje van Pakistaans/Indiase afkomst zag mij W. tekenen en sprong toen spontaan voor mij om ook getekend te worden. Gelukkig lukte het mij wonderwel. Ik gaf haar de tekening waar ze erg mee in haar nopjes was.
Later heb ik haar uit mijn herinnering proberen vast te leggen. Vooral de felle kleuren van haar kleding, afstekend bij lang pikzwart haar en donkere huid, stonden me bij. Veel gelijkenis is er niet. Ze was veel jonger. De levenslust in persoon. Alles aan haar straalde.

Zambika. aquarel: 10x15

     Helaas is het bij dit ene                        spontane model gebleven.                                   
     En ja, rose, de kleur blijft                    verleidelijk.Maar ultra-marijn,
     zeegroen, ceruleumblauw, etc zijn
     ook niet te versmaden.
            

Roze periode 4

Anjer en oesters, acryl en Oost Indische inkt, 21x30 cm

Een snelle tekening met anjer en oesters. De anjer heb ik nagetekend (oeps, natekenen, mag dat wel?) van een schilderij van Ambrosius Bosschaert, Bloemen in een vaas, 1621. Een beetje snel om te oefenen. Later heb ik de anjer, meer dan levensgroot, op tempex geschilderd.

De oesters zijn geïnspireerd op een stilleven van Osias Beert van omstreeks 1600. De oesters heb ik ook later op tempex geschilderd. 

Proberen iets zo goed mogelijk na te schilderen is soms echt een fijn werkje.  Het is een goede oefening en een eerbetoon aan de 17^de eeuwse stilleven schilders. Echt fascinerend vind ik het om te zien hoe zij voorwerpen uit hun dagelijkse omgeving zo smakelijk en zo mooi konden weergeven. Genieten. 

Het naschilderen heb ik gedaan met acrylverf op tempex, materiaal dat veel voorkomt in ons dagelijks leven. Dit verhoogde de moeilijkheidsgraad want je hebt te maken met een heel andere ondergrondstructuur. Die structuur werkt mee in het schilderwerk. Je kunt dit als een voordeel of een nadeel zien. Ik vind het een voordeel. De kleuren heb ik naar eigen inzicht aangepast wat rozer gemaakt dan de oesters op het schilderij, waarschijnlijk. Daarbij komt dat ik dit schilderij van Osias Beert nooit in het echt heb gezien en van reproducties en afbeeldingen op internet zijn de werkelijke kleuren niet af te lezen.

Oude kunst in een nieuw jasje of vertaald naar deze tijd. Is dit imitatio, translatio of aemulatio? 

Genoeg van roze? Dan geef ik nu het stokje weer aan jou, Wien.

Roze periode 3

Het tasje, acryl en Oost Indische inkt op papier, 21 x 30 cm

Een tasje in een landschap. Tassen verdienen het om, net als mensen soms, een landschap als achtergrond te hebben. 

Ik  houd van tassen. Maar het opnieuw moeten aanschaffen van een tas is een meestal een lang avontuur. Mijn tas moet aan zoveel voorwaarden voldoen dat ie bijna niet te vinden is. 
Het aantal vakjes bijvoorbeeld. Er moeten voldoende vakjes aanwezig zijn in de tas. Maar dan weer niet te veel, want die ga je vullen met onnodige zaken, de tas wordt dan te zwaar en snijdt in je schouder. Er moeten vakjes in zitten voor de mobiel, voor sleutels, voor make-upspullen, voor verschillende pennen en het liefst eentje voor belangrijke papieren. Verder moet er minstens een pak dubbelgevouwen A4tjes in kunnen of niet dubbelgevouwen, dan steken ze er boven uit, portemonnee,  leesbril, zonnebril en een tekenboekje. Met dit alles in de tas moet ie er nog redelijk plat uitzien, niet zo’n dikke baal waarin je niets kunt terug vinden.

Ik zou best een roze tas willen liefst zo’n knalroze magenta-achtige, maar helaas heb ik nog nooit een mooie, een die aan alle eisen voldoet, in deze kleur gevonden. Het tasje op de afbeelding is niet echt roze, maar ik krijg er wel een roze gevoel bij. Vandaar.