Het werk dat je laat zien in jouw vorige blog doet beslist niet onder voor dat van Münter of andere expressionisten. Alleen jouw kleurgebruik is wat zachter. Ik vraag me altijd af waarom de één in een kunstcanon terecht komt en een ander niet. Is het puur geluk als je gezien en erkend wordt? Of heel hard werken? Of heel hard netwerken? Ik heb geen idee en daarom kom ik met een volgend raadsel:
Krasgenoten is een goed samenhangende groep met zeer creatieve ideeën. Of die ideeën ook worden gerealiseerd is altijd nog maar de vraag.
Nu echter hebben we zo’n leuk en goed idee dat we er helemaal voor gaan. Ook al weten we niet hoe het eruit zal gaan zien.
We gaan iemand portretteren, die jouw ook welbekend is en die je regelmatig hebt ontmoet, vroeger meer dan nu.
De resultaten willen we sowieso een keer in café het Bolwerk exposeren, omdat dit ons stamcafé was tijdens de AKI tijd.
Ik zeg wel sowieso, maar of dit lukt weten we nog niet, we moeten nog contact leggen met de nieuwe eigenaar.
Maar we zijn al wel begonnen met het werkproces. Het is lastig, het lukt me nog niet, het lijkt nog voor geen meter, maar ik laat je hieronder wel enkele voorbeelden zien. Het is iemand die altijd hele lange verhalen verteld en hij heeft intussen één keer model gezeten voor ons, in het atelier van een Krasgenoot.
Weet jij wie we als een ster op het doek proberen vast te leggen???
