Van zeepaard naar zeehond

Als reactie op jouw elegante zeepaarden plaats ik wat boerse (zee)honden.

Sardientje, vishond, vrouwelijk, Collage en inkt

Ze zijn gemaakt op een plek met uitzicht op zee. Vandaar de verzamelnaam. Het was een droomplek, in Ortona, Abruzzo, Italië

Buxus, Twentse grashond, mannelijk, Collage en inkt

Buxus heeft eigenlijk helemaal niets met de zee te maken behalve dan dat uitzicht.

Palm, penseel en inkt

Buxus en palm, Photoshopcollage

Omdat ie staat te plassen miste er een boompje. Een penseeltekening van een palm, die ook in het uitzicht stond, en Photoshop brachten uitkomst.

zeepaard-parade

zwart potlood, aquarelverf

inkt,10x7cm

Inmiddels zul jij terug zijn van je verblijf in Italië en aansluitend misschien Kassel. Vol van nieuwe beelden, hoop ik, maar vooral uitgerust van veel gedoe. Je hebt in alle drukte, tijdens mijn afwezigheid, toch nog kans gezien twee blogs te maken, waarvoor dank.
Ik viel bij terugkomst (zoals altijd) letterlijk vanuit de hemel op de aarde. 

De zo totaal andere wereld van kleuren en geuren, het contact met mensen uit verschillende landen, oud, jong, middelbaar is ineens verdwenen. De aangename afwisseling van werk (in de ochtend), daarna de siësta en vervolgens de ontspanning in de late middag en avond maakt plaats voor een vale werkelijkheid waarin het werk ineens al zijn glans heeft verloren. 
Hoe krijg je de concentratie, het plezier in je werk weer terug? In mijn geval door te lezen en me te verwonderen hoe een witte bladzijde vol letters je ineens in andere werkelijkheid plaatst. 
Kan ik dat met mijn beelden ook bereiken? Blijf ik niet teveel steken in alleen maar afbeelden in plaats van verbeelden? Dit gepieker en getwijfel is misschien nuttig maar moet niet te lang duren. Voordat je het weet, lig je maanden stil!

lino, 17x22cm

Misschien helpt het om in dit blog iets te vertellen over een van mijn fascinaties van de afgelopen periode, waarvan jij in het vorige blog al een voorbeeld laat zien. Ik ben voor de tweede maal geraakt, door een heel klein zeepaardje, van een visser gekocht. Door het geconcentreerd in verschillende versies te tekenen probeer ik iets van zijn raadselachtige schoonheid en lelijkheid naar voren te brengen. 
Was het in een vorige versie een wat frivool draakje (zie paarse lino, van jaren geleden) nu werd het een klein stekelig monstertje, niet aaibaar, maar wel met een heel eigen karakter tussen de zachte kleuren van schelpen en waterplanten. Het zal nog opduiken in toekomstig werk, denk ik.

aquarel, detail  

                                                                     









Sorry voor de vele woorden. Ik zie uit naar een fris nieuw blog van jou.