Kunst van anderen

Leuk, je laatste post. Die installatie in de lunchroom in Hengelo was ook bijzonder humoristisch!

En ja. Ik houd ervan kunst in een huis of atelier te zien in plaats van in een museum. Dan wordt het iets persoonlijks. Vind het ook altijd leuk die foto's te zien van het atelier of de woonkamer van bij voorbeeld Matisse, volgehangen en volstaand met zijn werk en attributen die je in zijn werk terugvindt.

Een cactus is trouwens een prachtig ding. Daar hoeft niks meer aan gedaan te worden.

Ik wilde het nog even hebben over Masereel waar ik in mijn vorige post iets van liet zien. Ik was hem een beetje uit het oog verloren. Ineens stuitte ik weer bij toeval op hem. Eerst in Blankenberge dit jaar. Hij bleek daar geboren te zijn en er was een kleine expositie aan hem gewijd. Daar zag ik voor het eerst zijn portret.(helaas heb ik geen tijd meer de naam van de fotograaf te achterhalen).Ik leerde  dat hij met veel Europese kunstenaars omging, veel reisde en zeer geliefd was.

Fotoportret Frans Masereel
van ?

Toen ik in mijn boekenkast ging speuren wat ik van hem had staan, ontdekte ik een mooi boekje en trof op de titelpagina een opdracht van jou aan. 

Je gaf het mij ter gelegenheid van het afstuderen voor de AKI.

Er stond een wijdlopig voorwoord van Thomas Mann in, die het werk (lino's) van Masereel ophemelde omdat ze in één beeld een wereld konden oproepen. Mann had er veel woorden voor nodig.

Het boekje opende met een lino met zelfportret van de kunstenaar aan het werk.

Geweldig niet? Hoe hij de toeschouwer aankijkt.

Maar ik heb ook werk van anderen in mijn huis hangen. Heel veel werk van jou! Ik zou er een expositie mee kunnen maken. (goed idee eigenlijk)

Een nieuwe aanwinst is een tekening van de Griekse kunstenares:

Eleni Tzatzalos. Ik en jij kennen haar ook van de AKI. Zij maakte oa video installaties en groot 3-dimensiaal werk. Onlangs zag ik een serie tekeningen van haar in de Suzanne Biederberg galerie in Amsterdam. Ik viel voor haar uitbeelding van Maia, een van de Pleiaden, uit de Griekse mythologie. Net als de lino van Masereel van Le Fauconnier inspireerde deze tekening mij tot de lino die ik de vorige keer postte.

Eleni Tzatzalos
Maia, potlood op papier
30x40 cm

                                                                                                                                                                       En volgende week zien we in Griekenland deze vrouwen gewoon op straat lopen met hun zwarte kleine krulletjes kapsels en hun fraaie neuzen.

Ik hoop als ik daar ben me te laten inspireren door jouw blogs!                                                                                                   

Leuk; iets is nooit af

Dank voor het mooie portret van Thomas. Het evenaart, is eigenlijk beter dan, de Millennials portretten uit een vorige blog van jou. Heel mysterieus is het, met die waterspiegel aan de onderkant.

Een operatie en een verhuizing verder, vind ik het moeilijk om op te starten. Daarom heb ik er een mouw aan gepast. Nu ik toch bezig ben met het eigen maken van een huis, dingetje aan de wand hier, eentje daar, combineren, arrangeren, dat soort dingen, dacht ik deze bezigheid ook maar te gebruiken als een nieuwe blog. Daarnaast is het een reactie op jouw tafelopstelling in je vorige blog.

Hoe noem je dit soort werk? Ruimtelijke collage, platte assemblage, interieurvormgeving of gewoon knutselwerk? Geen idee. Maar ik heb er wel kunstwerken voor gebruikt. Van jou, van mij en afbeeldingen van oude meesters. Alles mag tegenwoordig.

In die hierboven zie je een poster met portret van Virginia Woolf, twee posters met portretten van de Duca en Duchessa van Urbino van Piero della Francesca, een spreekballon Leueuk, een button, een knutselwerkje met eigen foto's. De spreekballon is gemaakt van piepschuim en acryl en komt uit de installatie Woorden in de mond.

Nog een soort van 3D collage, dit keer in een kast die nog in de grondverf staat. Lekker gemakkelijk, dat wel, maar is het geen plaatje? Wat zie je hier? Twee portretten van Virginia Woolf in acryl op doek door mij, een poster van een portret door jou, geïnspireerd op het werk van Piero della Francesca, een cactus. Verrassend veel overeenkomsten tussen deze en de bovenste 3D collage. Hoe zou dit nu kunnen? Niet van te voren bedacht.

Hieronder laat ik nog enkele sfeerfoto's zien van de installatie Woorden in de mond. Daar komt de spreekballon vandaan die je ziet in de eerste 3D collage. Handig, noodzakelijk en duurzaam hergebruik van (delen uit) kunstwerken. Een kunstwerk is nooit af.