Raadsel Sterren op het doek

Het werk dat je laat zien in jouw vorige blog doet beslist niet onder voor dat van Münter of andere expressionisten. Alleen jouw kleurgebruik is wat zachter. Ik vraag me altijd af waarom de één in een kunstcanon terecht komt en een ander niet. Is het puur geluk als je gezien en erkend wordt? Of heel hard werken? Of heel hard netwerken? Ik heb geen idee en daarom kom ik met een volgend raadsel:

Vanuit de AKI is de kunstenaarsgroep KrAs opgericht in 1990. Nu, in 2024, heeft deze groep enkele veranderingen van leden ondergaan en is zij omgedoopt tot Krasgenoten. 

Krasgenoten is een goed samenhangende groep met zeer creatieve ideeën. Of die ideeën ook worden gerealiseerd is altijd nog maar de vraag.

Nu echter hebben we zo’n leuk en goed idee dat we er helemaal voor gaan. Ook al weten we niet hoe het eruit zal gaan zien. 

We gaan iemand portretteren, die jouw ook welbekend is en die je regelmatig hebt ontmoet, vroeger meer dan nu.

De resultaten willen we sowieso een keer in café het Bolwerk exposeren, omdat dit ons stamcafé was tijdens de AKI tijd. 

Ik zeg wel sowieso, maar of dit lukt weten we nog niet, we moeten nog contact leggen met de nieuwe eigenaar.

Maar we zijn al wel begonnen met het werkproces. Het is lastig, het lukt me nog niet, het lijkt nog voor geen meter, maar ik laat je hieronder wel enkele voorbeelden zien. Het is iemand die altijd hele lange verhalen verteld en hij heeft intussen één keer model gezeten voor ons, in het atelier van een Krasgenoot.

Weet jij wie we als een ster op het doek proberen vast te leggen???

Raamwerk

 Het is al April en nog geen lente. Het zal vooral jou tegenvallen na je reis naar Zuid-Afrika. Ik kreeg heel goede foto's opgestuurd.

Ik verwacht nog een uitgebreid blog hierover.

Maar eerst een reactie op je Raamvertelling.
Een heel goed bedacht project. Dat kun je wel aan R. overlaten.

Ik heb ooit ook aan kunst-in-de-etalage projecten meegedaan, maar het goede van deze opzet is de beperking van het formaat zodat je gedwongen wordt iets nieuws te bedenken.

En een verrassing. Je komt met een kant van je die mij tot nu toe onbekend was.

Je passie voor mini's. Het interessante in dit geval is natuurlijk, dat je er een heel eigen wereld mee oproept. Een weids gezicht op een skyline met een lucht waarin een gebakken ei als zon fungeert. De tekst erbij werkt goed. Het klinkt dreigend: de consumptiedwang en hamstergekte van de huidige tijd. Zo zie ik het. En dat alles in 30x30cm.

Ik had graag de mensen die voor jouw raamvertelling hebben gestaan, geobserveerd en hun reactie erop beluisterd.

Afgelopen tijd heb ik me laten inspireren door de Die Brücke- kunstenares Gabriele Münter. Een cataloog van haar aangeschaft die bij een expositie van haar werk in Wenen uitkwam. Het hier afgebeelde werk waar ik erg gek op ben, staat er helaas niet in.

                    

Breakfast of the birds
geen technische gegevens

De kleur van de afbeelding -van internet geplukt- kan helemaal naast die van het origineel zitten.

Voordat ik dit zag, had ik een schilderijtje gemaakt van een tekening die ik in november op Texel maakte van W. voor een tuindeurraam.

Erg mee geworsteld. Een beetje vergelijkbaar qua compositie, maar bleekjes afstekend bij G.'s prachtwerk.

Op de rug gezien figuur met uitzicht op herfsttuin.

Naar buiten kijkende W.
20 x 30cm
acryl op doek
2023

Het knappe van Münters schilderij is dat er best veel op afgebeeld is maar dat het toch eenvoudig en overzichtelijk blijft. Ze bezat het talent om te abstraheren door middel van vorm en kleurgebruik.

Verder stuurde ik je nog een proefdoekje op waarvan ik nog niet weet hoe ik ermee verder moet. Je reactie gaf me de motivatie om ermee door te gaan.

Een sprong terug in de tijd toen we nog aan het begin van onze kunstenaarsloopbaan stonden(!) Nogal wat voorwerk verricht. o.a. onderstaande werkjes.

F. onder vijgenboom
aquarel
2023

                  

F. onder vijgenboom
potloodtekening,2023

                                      

                                           

Wien en Fen in Italië (werk in uitvoering)
30 x 40
acryl op doek
2023-2024

                       Zo en nu jij weer!!!!!

 

Dit is nieuw

Wat een mooie blog heb je gemaakt. Ik werd er emotioneel van. Nou is het in mijn toestand niet zo moeilijk om emotioneel te worden, dit zijn de naweeën van de behandeling. Maar het neemt niet weg dat die blog van je erg goed is. Een heel poëtisch schilderijtje van Heleen.

'Andersom kom je ten slotte ook aan' van W. heb ik van voor naar achter gelezen, met genoegen. Je hebt gelijk het is een tijdmachine, vol van wijsheden ook. Drie maal naar rechts is per slot toch naar links. (Die laatste  komt dan weer uit een andere bundel.)

R. heeft me uitgenodigd voor een bijzondere expositie in Hengelo. In een oude buurt nabij het centrum wordt op 6 adressen in een raam aan de straat, een kistje geëxposeerd dat gevuld, vermaakt, vormgegeven is door een kunstenaar. Toeschouwers kunnen het vanaf het trottoir zien, liefst overdag, want het wordt niet uitgelicht. Als jouw werk toevallig bij een lantaarnpaal staat, heb je geluk. 

Deze heb ik voor de raamexpositie gemaakt, Hamsteren 2.0 is de titel. Er hoort de volgende informatieve tekst bij:

Schilderachtig steekt de skyline af tegen de avondlucht.

De wolkenkrabbers zijn hoog en goedgevuld.

De ondergaande zon kleurt de hemel roze en blauw.

Vliegentuigen zwermen om de gebouwen als irritante insecten

De avond valt in consumptiestad, er is weer flink gehamsterd, alsof onheil nadert.

Hamsteren 2.0 voor- zij en achteraanzicht 30x30x6

De skyline is gemaakt met 'mini's'. Dit zijn miniatuurversies van alledaagse consumptieartikelen. Ik ben gek op mini's. Als er een actie was bij een bepaalde winkel dan was ik niet te beroerd om hiervoor om te rijden. Hoe meer mini's, hoe beter. Ik heb ze in verschillende schaal-maten. 

Het is alweer enkele jaren geleden dat sommige grootgrutters deze actie hadden. Hoog tijd voor een nieuwe wat mij betreft.

Dank voor het mooie verhaal over Einstein, Zweig en de Belgische kunstenaars. Ik zal straks verhalen vertellen over mijn reis naar het Zuidelijk halfrond. 

Het Oude en het Nieuwe jaar bij elkaar

 Ik heb de behoefte om iets te schrijven over de laatste maand van het Oude jaar en de eerste maand van het Nieuwe.

In december regende het veel. Het wilde niet erg lukken om iets te maken waar ik tevreden over was. 

In deze maand overleed mijn vriendin Heleen, die ook aan kunst deed en vóór haar pensioen in het kunstonderwijs werkzaam was. We bezochten eens in de zoveel tijd elkaars atelier en spraken over kunst en allerlei andere zaken die ons bezighielden en dat waren er niet weinig. Ik maakte haar portret waar ze tevreden over constateerde dat ze als strenge lerares was afgebeeld. Ik weet dat ze heel inspirerend en geliefd was geweest bij haar leerlingen.

Heleen

In December kwamen wij ook bij elkaar, jij, Ricardo, Wim en ik om de nieuwe bundel van Wim op te halen. Het regende weer en wij stonden verkleumd en jij doornat voor een gesloten Wapen van Hengelo, waar we hadden afgesproken. De eigenaren hadden medelijden met ons en we mochten er een koffie komen drinken. Lunchen was er niet bij.

We spraken over het zware jaar dat jij achter de rug had, maar ook over nieuwe plannen van exposities van Ricardo en reisplannen van jou.

Poëziebundel
Andersom kom je ten slotte ook aan
W. van Broekhoven

Ik las de afgelopen tijd de gedichten in druk in 3 avondlijke sessies en stond versteld van de wijze waarop allerlei vaak triviale zaken uit heden en verleden aan elkaar werden gesmeed. Een soort tijdmachine. En dat meestal in de vorm van veertien regels per gedicht.

Zo vind ik dat je die gedichten moet lezen. Achter elkaar, niet nu eens één geplukt uit vele, maar meer als een roman in verzen.


Oud- en Nieuw vierden we zoals altijd met H. en L. in de Belgische kustplaats de Haan of wel op zijn frans Le Cocq sur Mer. 

s'Avonds liepen we vaak door de doodstille wijk met villa's uit een voorbij tijdperk, op zoek naar de woning waar Einstein een paar maanden had doorgebracht voordat hij naar Amerika vertrok.

In het boek dat ik aan het lezen was van Stefan Zweig: De wereld van gisteren, een prachtig en tegelijkertijd angstaanjagend verslag van een halve eeuw vol revoluties op kunstgebied en politiek gebied, die hij als internationaal beroemd schrijver van zeer dichtbij had meegemaakt, kwam de Haan ook ter sprake. Hij had vlak voordat dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak een vakantie doorgebracht in het mondaine kustplaatsje. Ook had hij in Oostende James Ensor ontmoet wiens kunst hij hoog achtte. Verder had hij veel bewondering voor de linosnijder Frans Masereel, die behoorde tot het internationale gezelschap van anti-oorlogs kunstenaars.

Zo grijpt alles in elkaar.

En dan duikt er ineens bij het opruimen in een oud kookboek een kaart van jou uit Frankrijk op, uit het jaar 2003! Wat is er allemaal in die twintig jaar gebeurd en veranderd!

Ik moest erg lachen om je beschrijving van sommige situaties maar het mooiste was toch die kleine illustratie aan de bovenkant van de volgeschreven kaart van die berg met de drie kruisen. Een beeld, hoe klein ook, hoorde erbij voor jou.

In februari ga je een reis maken naar een ver land. Ik verwacht dat je daar ook in beeld verslag van gaat doen. 

Ik zie ernaar uit.