Doe het zelf! Vervolg

 Omdat ik ontevreden ben over mijn vorige blok, plaats ik een vervolg.

Ontevreden omdat de lay-out geheel toevallig tot stand kwam na ongelooflijk lang schuiven in het wilde weg. Nu is toeval niet altijd verkeerd maar het had ook tot gevolg dat ik maar niets veranderde aan de inhoud, bang dat het allemaal nog langer zou gaan duren.

Nu dan twee voorbeelden van jouw DOE HET ZELF projecten. 

Je stuurde de kleurplaten op ter gelegenheid van de verjaardag

van W. die al snel begon met inkleuren. Ik wachtte wat langer -een gunstig tijdstip kwam afgelopen week- en zag al kleurend hoe mooi dit portret is. Moet ik het voorstudies van je Mrs LemUnade-serie noemen? (zie oa blog van jou van 1 oktober 2019) Hoe krijg/kreeg je die perfecte lijn? Door overtrekken? Jammer van de vouw maar ze waren te groot voor de envelop waarin je ze stuurde.

Door W. ingekleurde tekening
 van F. ten Thij

                         

Door mij ingekleurde tekening
van F. ten Thij

En omdat de vrouw in de roze badkuip in het vorige blog niet vergroot kon worden, doe ik er een andere als bonus bij.

                                                        

Vrouw in roze badkuip
kleurpotlood
21 x 29,8

Doe het zelf!

 Dat is een leuke oproep! Typerend voor jou. Je hebt altijd grappige projecten bedacht om mensen te stimuleren of uit te dagen zelf iets te creëren. En meestal lukt het je nog ook ze enthousiast te maken.

Zoals het Kleur Wim project van een jaar geleden. En een kleurboek met Ricardo, Regina was de titel.

Ook herinner ik me de expositie waarin kinderen kunstenaars helpen, samen met Job Horst. 

Natuurlijk ben jezelf de beste deelnemer van je eigen project in dit geval.

Ik kan niet zeggen dat ik niets gedaan heb de afgelopen periode. 

Wel heb ik heel veel getwijfeld. Wat zal ik gaan doen? Veel plannen, maar steeds weer die twijfel. Eindelijk eens groter gaan werken? 

Welk onderwerp, liever gezegd welke tekening zal ik eens gaan uitwerken? Een serie maken of gewoon schots en scheef van alles door elkaar.

Ik toon hier een aantal van die werkjes van de afgelopen periode die nog altijd om verdere uitwerking vragen. Daarbij laat ik nog een paar portretten die ik wel voltooide, weg.

                                       

                           

Strandscene
zwart kleurpotlood, 21 X 29,6 cm

Katerina uit Kastoria
kleurpotlood, 21 x 29,6 cm

Portret van H. met mutsje
aquarel, 21x29,6 cm

       

kleurpotlood,
 10x15cm

omkijkende vrouw
kleurpotlood en pen
10x15cm

Tot slot laat ik een schilderij zien, waar ik twee figuren van de oorspronkelijke vier heb weggeschilderd. Het was teveel.

Het is aan de kijker om de lege plaats in te vullen met zijn eigen beeld.

Of gewoon leeg te laten?

                                                                    

Twee vrouwen
acryl op doek, 20x80cm

   

     

     

    

        

DIY Kunst

Wat is het alweer een tijd geleden dat jij jouw blog schreef. De atelierroute is al lang voorbij. Wat dat betreft kan ik echt niet meekomen met de snelle wereld van weblogs en andere social media.

Mooi visitekaartje heb je gemaakt. Het ziet er heel ambachtelijk uit. Dit is die van mij, wat minder ambachtelijk, maar ook informatief.

Ik ben benieuwd hoe je het atelierweekend vond en of je nog iets hebt verkocht. Dit laatste gebeurt bijna niet meer. Mensen kopen tegenwoordig hun kunst bij een woonwarenhuis of ze gaan zelf aan het fröbelen n.a.v. een item bij Eigen huis en tuin of Binnenstebuiten. (Dit zijn slowtv-programma's. Best leuk om naar te kijken maar er worden vreselijke dingen gemaakt.) Een echte trend.

Om op deze trend aan te sluiten heb ik een Do it yourself Kunst starterspakket gemaakt. Zo heb je het plezier van het kijken én van het maken, twee vliegen in één klap. Met de verschillende componenten in dit pakket zijn oneindig veel combinaties te maken.

DIY startpakker, flatlay

DIY starterpakket in de verpakking

Eerlijkheidshalve moet ik nog even vermelden dat ik deze foto's al eerder heb gepost, in een andere Blog. Maar die is al lang ter ziele, dus ik gebruik ze nog een keertje.

Zooooo,..... dit was mijn verkooppraatje. 

Ik ga maar eens een paar kunstwerken maken ;-)

Welkom thuis!

 Als het goed is, is jouw reis achter de rug en staat mijn reis voor de deur. 

Ik hoop dat je uitgerust en vol energie aan een nieuwe start staat. 

Ik wilde je welkom heten met een blog, dus bij deze.

Verrassend hoe je de beperkte ruimte gebruikt hebt bij die open ateliers in Hengelo. Ook hoe het werk zich laat lezen van links naar rechts, beginnend bij dat leuke hondje die de toeschouwer verder leidt.

En omdat ik ook weer gevallen ben voor deelname aan atelierroute in Utrecht (atelierrouteutrecht.nl, 23-24 september), wijd ik dit blog eraan. Ja, het heeft mij de laatste tijd teveel beziggehouden. Ik heb er ander werk voor uitgesteld.

De andere kant is dat je toch weer eens kritisch moet kijken naar je werk. Het zorgt voor opruiming in de geest en in je atelier.

Daarnaast heb ik voor het eerst voor een soort visitekaartje gezorgd.

Had ik zin in. Met hulp van onze vriend Ricardo is dat weer mooi geworden. (vind ik) Ik kan er voorlopig mee vooruit. 

Uit tijdgebrek houd ik het verder kort. Ik laat je het kaartje met tekst en lino (9x13 cm) zien en een foto met de ezel waarnaar de lino is gemaakt.

Titel van lino: ezel op grieks tapijtje.

Verder ga ik veel tekeningen van mijn model Femke ophangen. Ze staat  al zo'n 10 jaar model voor mij.  Dat is een selectie uit honderden werken! 

Daarnaast nog wat lino's en doekjes.

 

Nog meer kunst van anderen

Die Masereel is geweldig in zijn Stundenbuch. Eleny is ook geweldig. Er zit, naast dat het bijzonder mooi getekend is, veel humor in haar tekeningen. En ik zie nu pas aan jouw linoportretten, die groene en die zwarte, dat het een Griekse vrouw met veel krullen is. Ik ben nogal traag van begrip, scusi. Fijn dat je het even hebt uitgelegd. Door het werk van anderen dat je aanhaalt en jouw verhaal over waar je inspiratie vandaan komt, kwam ik op een idee voor deze blog. 

Het is alweer twee jaar geleden dat ik meedeed met de Open Ateliers in Hengelo. Ik heb hierover nooit een blog gemaakt. Misschien denk je; wat haalt ze nu weer oud werk van stal; maar ik ben wel een jaar kwijtgeraakt door alle toestanden, dus eigenlijk is het nog maar een jaar geleden.

Ik had geen atelier meer, wilde de bezoekers niet aan huis ontvangen, dus ik heb gevraagd of ik in de gang van de Roncalli-ateliers kon exposeren, als oud atelierhuurder.

Er hingen op de plek waar ik kon exposeren twee grote posterfoto's van een werk van Michel François. Die heb ik toen opgenomen in mijn werk, als wederom een soort van 2D installatie.

Het begint bij de hond

Dan komen de posters van Michel François, waaraan ik stippen hebt toegevoegd

Nog meer stippen en mijn inktportretten met adem

Terwijl ik met deze blog bezig ben realiseer ik me dat ik eerder een werk van Michel François heb gebruikt in een tekening/collage.

Brainwave

Dat is deze hierboven. De foto van de berk is van hem. De rest is van mij. Ik houd blijkbaar toch wel veel van zijn werk.

Afgelopen weekend waren er weer Open Ateliers in Hengelo. Maar ik deed niet mee, ik woon nu in Enschede.

Kunst van anderen

Leuk, je laatste post. Die installatie in de lunchroom in Hengelo was ook bijzonder humoristisch!

En ja. Ik houd ervan kunst in een huis of atelier te zien in plaats van in een museum. Dan wordt het iets persoonlijks. Vind het ook altijd leuk die foto's te zien van het atelier of de woonkamer van bij voorbeeld Matisse, volgehangen en volstaand met zijn werk en attributen die je in zijn werk terugvindt.

Een cactus is trouwens een prachtig ding. Daar hoeft niks meer aan gedaan te worden.

Ik wilde het nog even hebben over Masereel waar ik in mijn vorige post iets van liet zien. Ik was hem een beetje uit het oog verloren. Ineens stuitte ik weer bij toeval op hem. Eerst in Blankenberge dit jaar. Hij bleek daar geboren te zijn en er was een kleine expositie aan hem gewijd. Daar zag ik voor het eerst zijn portret.(helaas heb ik geen tijd meer de naam van de fotograaf te achterhalen).Ik leerde  dat hij met veel Europese kunstenaars omging, veel reisde en zeer geliefd was.

Fotoportret Frans Masereel
van ?

Toen ik in mijn boekenkast ging speuren wat ik van hem had staan, ontdekte ik een mooi boekje en trof op de titelpagina een opdracht van jou aan. 

Je gaf het mij ter gelegenheid van het afstuderen voor de AKI.

Er stond een wijdlopig voorwoord van Thomas Mann in, die het werk (lino's) van Masereel ophemelde omdat ze in één beeld een wereld konden oproepen. Mann had er veel woorden voor nodig.

Het boekje opende met een lino met zelfportret van de kunstenaar aan het werk.

Geweldig niet? Hoe hij de toeschouwer aankijkt.

Maar ik heb ook werk van anderen in mijn huis hangen. Heel veel werk van jou! Ik zou er een expositie mee kunnen maken. (goed idee eigenlijk)

Een nieuwe aanwinst is een tekening van de Griekse kunstenares:

Eleni Tzatzalos. Ik en jij kennen haar ook van de AKI. Zij maakte oa video installaties en groot 3-dimensiaal werk. Onlangs zag ik een serie tekeningen van haar in de Suzanne Biederberg galerie in Amsterdam. Ik viel voor haar uitbeelding van Maia, een van de Pleiaden, uit de Griekse mythologie. Net als de lino van Masereel van Le Fauconnier inspireerde deze tekening mij tot de lino die ik de vorige keer postte.

Eleni Tzatzalos
Maia, potlood op papier
30x40 cm

                                                                                                                                                                       En volgende week zien we in Griekenland deze vrouwen gewoon op straat lopen met hun zwarte kleine krulletjes kapsels en hun fraaie neuzen.

Ik hoop als ik daar ben me te laten inspireren door jouw blogs!                                                                                                   

Leuk; iets is nooit af

Dank voor het mooie portret van Thomas. Het evenaart, is eigenlijk beter dan, de Millennials portretten uit een vorige blog van jou. Heel mysterieus is het, met die waterspiegel aan de onderkant.

Een operatie en een verhuizing verder, vind ik het moeilijk om op te starten. Daarom heb ik er een mouw aan gepast. Nu ik toch bezig ben met het eigen maken van een huis, dingetje aan de wand hier, eentje daar, combineren, arrangeren, dat soort dingen, dacht ik deze bezigheid ook maar te gebruiken als een nieuwe blog. Daarnaast is het een reactie op jouw tafelopstelling in je vorige blog.

Hoe noem je dit soort werk? Ruimtelijke collage, platte assemblage, interieurvormgeving of gewoon knutselwerk? Geen idee. Maar ik heb er wel kunstwerken voor gebruikt. Van jou, van mij en afbeeldingen van oude meesters. Alles mag tegenwoordig.

In die hierboven zie je een poster met portret van Virginia Woolf, twee posters met portretten van de Duca en Duchessa van Urbino van Piero della Francesca, een spreekballon Leueuk, een button, een knutselwerkje met eigen foto's. De spreekballon is gemaakt van piepschuim en acryl en komt uit de installatie Woorden in de mond.

Nog een soort van 3D collage, dit keer in een kast die nog in de grondverf staat. Lekker gemakkelijk, dat wel, maar is het geen plaatje? Wat zie je hier? Twee portretten van Virginia Woolf in acryl op doek door mij, een poster van een portret door jou, geïnspireerd op het werk van Piero della Francesca, een cactus. Verrassend veel overeenkomsten tussen deze en de bovenste 3D collage. Hoe zou dit nu kunnen? Niet van te voren bedacht.

Hieronder laat ik nog enkele sfeerfoto's zien van de installatie Woorden in de mond. Daar komt de spreekballon vandaan die je ziet in de eerste 3D collage. Handig, noodzakelijk en duurzaam hergebruik van (delen uit) kunstwerken. Een kunstwerk is nooit af.

Af en onaf

 En ik ga nog een keer voor mijn beurt. Ik hoop dat jij straks er ook ineens een aantal achter elkaar zet, nu mijn verblijf in Griekenland weer dichtbij komt. 

Ik vind het tijd worden om te stoppen met het maken van portretten. Zo makkelijk is dat echter niet. In vorige blog had ik een doekje met portret van T. aangekondigd. Wat is daarvan geworden?

Thomas in blauw
acryl+aquarelverf op doek
2023

Het heeft heel veel tijd gekost voordat ik dit durf te publiceren.

Allereerst omdat het gaat om je zoon die jij natuurlijk zo goed kent dat elk portret moet falen. Maar ook omdat ik niet goed wist wat ik er zelf van moest vinden.

Ik had ook geen voorbeeld in mijn hoofd waarin het in een verre verte aan kon doen denken. 

Dus liet ik het in het atelier hangen en keek er steeds maar weer naar.

Tot ik het op een dag wel ineens kon accepteren.

Ik herinner me dat Karel Appel in een documentaire zei dat hij na het schilderen van zo'n gigantisch abstract doek het ging zitten af kijken. Er zo lang naar kijken dat hij goed vond dat het was zoals het was.

Portret T. met rechts lino
van F. Masereel,
en links lino van D. Huijts

 

Ik verander het werk ook vaak van plaats in mijn atelier. Zet het naast andere dingen om te kijken hoe dat werkt. Zo kwam het naast een lino van de grote lino-snijder Frans Masereel terecht. Een portret van de Franse schilder Le Fauconnier (een cubist avant la lettre).

Ze harmonieerden heel goed samen, vond ik.

Tegelijkertijd stimuleerde dit geweldige zwart wit portret mij tot het maken van een lino. Je ziet de invloed van Masereel terug in de haarbehandeling.

Terugkijkend in vorige blogs, zag ik een post van jou met de titel Portretten, portretten en nog eens....(gepubliceerd 28 febr. 2021)

Hierin toon je Familie (in progress) met een interessante tekst over dingen onaf laten in een werk en over opblazen van formaat waardoor het werk minder illustratief wordt. Ik vraag me af of je daar op doorgegaan bent of het zo gelaten hebt. En of het met het illustreren van de gedichten van F. ooit tot een boekje gekomen is of nog gaat komen.

Sommige projecten hebben een lange adem.

lino in groen, en zwart
op Simili Japon papier,
24x32 cm

           

Na het goede nieuws zie ik uit naar je eerstvolgende blog!

Leeuwejong

 Op de laatste dag van het carnaval wil ik deze post plaatsen. Voor mijn beurt, ja, maar dat moet kunnen, toch? 

Ik ben op zoek, nog steeds, naar nieuwe uitdrukkingsmogelijkheden voor een portret.

Daarnaast daagt ieder gezicht mij uit tot een speciale behandeling.

Bij de foto die jij, geloof ik, maakte van je zoon, op het feest van W. werd ik terug in het verleden geplaatst. Zijn lievelingsdier als kind was ooit een leeuw of tijger, een dier met sterke tanden! Zo had hij zich laten schminken toen jij, Clara en hij een dagje naar Utrecht kwamen. Ik maakte er een gouache van. Jij weet misschien welk jaar dat was.

Titel: T. geschminkt
Gouache, 
24x33,
jaartal?

En nu ziet hij er in werkelijkheid uit als een leeuw. Hij is natuurlijk van al dat trainen sterk geworden. Het is altijd moeilijk een portret van iemand met ontblote tanden te maken, zoals je weet. Hij liet opzettelijk zijn tanden zien en zette grote ogen op. 

Vind je hem lijken? Zelf zie ik hem er wel in. 

Titel :T., het leeuwejong
Tekening met potlood
21x28 cm
2023

De foto die ik gebruikte is door het plotseling afbreken van de printer bij toeval ook bijzonder geworden. Moest zelfs aan portret van Einstein denken. (dat met de uitgestoken tong)

Deze foto is nu uitgangspunt van een doekje dat ik aan het schilderen ben. Dat laat ik de volgende keer zien. Als het lukt.

Titel: Afgebroken portret van T.
zwart-wit print van foto (van F. ten Thij)
A4 formaat
2023

 

2023

 Moge 2023 in alle opzichten een goed jaar worden. Eerste wapenfeit: Ons blog gaat het tiende jaar in! 

Mijn eerste voornemen heb ik laten varen. Namelijk boek 4 met zelfportretten maken. Dat wil zeggen een selectie uit de zelfportretten sinds 2018. Kon er ineens niet warm voor lopen.

Wat het dan wel wordt -want een boek komt er- verklap ik nog niet.

Je moet niet te vroeg je plannen onthullen.

Omdat ik al enig selectie- en scanwerk had verricht met betrekking tot die zelfportretten, hier twee at random gerangschikte series.

In navolging van de Kleur-Wim-portretten gefotoshopt.

Allerlei materialen gebruikt zoals je ziet. Pen, kleurpotlood, stift, houtskool, aquarelverf. Formaat A-4.Ontstaan tussen 2018 en 2022.