Het Oude en het Nieuwe jaar bij elkaar

 Ik heb de behoefte om iets te schrijven over de laatste maand van het Oude jaar en de eerste maand van het Nieuwe.

In december regende het veel. Het wilde niet erg lukken om iets te maken waar ik tevreden over was. 

In deze maand overleed mijn vriendin Heleen, die ook aan kunst deed en vóór haar pensioen in het kunstonderwijs werkzaam was. We bezochten eens in de zoveel tijd elkaars atelier en spraken over kunst en allerlei andere zaken die ons bezighielden en dat waren er niet weinig. Ik maakte haar portret waar ze tevreden over constateerde dat ze als strenge lerares was afgebeeld. Ik weet dat ze heel inspirerend en geliefd was geweest bij haar leerlingen.

Heleen

In December kwamen wij ook bij elkaar, jij, Ricardo, Wim en ik om de nieuwe bundel van Wim op te halen. Het regende weer en wij stonden verkleumd en jij doornat voor een gesloten Wapen van Hengelo, waar we hadden afgesproken. De eigenaren hadden medelijden met ons en we mochten er een koffie komen drinken. Lunchen was er niet bij.

We spraken over het zware jaar dat jij achter de rug had, maar ook over nieuwe plannen van exposities van Ricardo en reisplannen van jou.

Poëziebundel
Andersom kom je ten slotte ook aan
W. van Broekhoven

Ik las de afgelopen tijd de gedichten in druk in 3 avondlijke sessies en stond versteld van de wijze waarop allerlei vaak triviale zaken uit heden en verleden aan elkaar werden gesmeed. Een soort tijdmachine. En dat meestal in de vorm van veertien regels per gedicht.

Zo vind ik dat je die gedichten moet lezen. Achter elkaar, niet nu eens één geplukt uit vele, maar meer als een roman in verzen.


Oud- en Nieuw vierden we zoals altijd met H. en L. in de Belgische kustplaats de Haan of wel op zijn frans Le Cocq sur Mer. 

s'Avonds liepen we vaak door de doodstille wijk met villa's uit een voorbij tijdperk, op zoek naar de woning waar Einstein een paar maanden had doorgebracht voordat hij naar Amerika vertrok.

In het boek dat ik aan het lezen was van Stefan Zweig: De wereld van gisteren, een prachtig en tegelijkertijd angstaanjagend verslag van een halve eeuw vol revoluties op kunstgebied en politiek gebied, die hij als internationaal beroemd schrijver van zeer dichtbij had meegemaakt, kwam de Haan ook ter sprake. Hij had vlak voordat dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak een vakantie doorgebracht in het mondaine kustplaatsje. Ook had hij in Oostende James Ensor ontmoet wiens kunst hij hoog achtte. Verder had hij veel bewondering voor de linosnijder Frans Masereel, die behoorde tot het internationale gezelschap van anti-oorlogs kunstenaars.

Zo grijpt alles in elkaar.

En dan duikt er ineens bij het opruimen in een oud kookboek een kaart van jou uit Frankrijk op, uit het jaar 2003! Wat is er allemaal in die twintig jaar gebeurd en veranderd!

Ik moest erg lachen om je beschrijving van sommige situaties maar het mooiste was toch die kleine illustratie aan de bovenkant van de volgeschreven kaart van die berg met de drie kruisen. Een beeld, hoe klein ook, hoorde erbij voor jou.

In februari ga je een reis maken naar een ver land. Ik verwacht dat je daar ook in beeld verslag van gaat doen. 

Ik zie ernaar uit.