Afsluiten dit jaar

Jouw portretten kunnen zeker èn op zichzelf staan èn in een reeks gepresenteerd worden. Daar zijn ze sterk genoeg voor. 

Ook erg mooi is dat grote blok met potlood portretten dat je op jouw vorige blog publiceerde. Het inspireerde mij tot een potloodtekening van een familieportret-tafereeltje van Thomas en wijlen mijn schoonmoeder. Ik vind het wel een nostalgische tekening geworden, die nog niet af lijkt. Heeft wel een beetje weg van een kleurplaat, met een gekke compositie. 

Thomas en Vera, HB potlood, 24x32

Je kunt natuurlijk duidelijk zien dat ik hier een foto als uitgangspunt heb genomen. Een oude blauw uitgeslagen foto, die er niet meer uitziet, maar waarvan nog wel een redelijke tekening gemaakt kan worden.

Over kleurplaten gesproken; die hieronder hebben we als nieuwjaarskaart verstuurd. Ook aan jullie. Met de wens dat we een kleurrijk jaar tegemoet gaan, maar wel graag zelf in te kleuren. Figuurlijk maar ook letterlijk want, een foto van de gekleurde plaat kan naar ons gemaild of gewhatsappt worden. Marcel zet deze dan op een hiervoor aangemaakte Instagram pagina. @kaart2022 

Nieuwjaarskaart 2021-22, inkt en collage

Die van jullie verwachten we binnenkort ;-) Zodra jullie terug zijn uit de Haan.

Iedereen die dit leest wens ik een heel mooi en kleurrijk 2022, met veel inspirerende kunst, maar zonder kunstmarkten!

Afsluiten en klaar

 Heel mooie pentekening van vliegveld Zanderij. Had je ook nog  herinnering aan je verblijf daar jaren geleden?

Hermans is beroemd of berucht om zijn beledigingen van allerlei bevolkingsgroepen. 

Maar wist je dat hij een Surinaamse vrouw had? En die hield het tot zijn dood met hem uit.

Mooi idee van die voorleessessies.

Zo zag ik onlangs -of onderging is een beter woord- een zen pianoconcert. Oefening in stilte terwijl er een oceaan van klanken werd voortgebracht door pianiste/componiste Kasia. Heel bijzonder.

Zoals je weet deed ik onlangs mee aan de atelierroute Utrecht. De gesprekjes van zeer uiteenlopend karakter met een bonte keur aan bezoekers bleef nog lang nawerken in mijn hoofd. 

Hoe presenteer je je kunst.Eigenlijk geen relevante vraag want ik zal er zelf nog weinig mee te maken hebben.

In het algemeen gesteld dan maar.

Sinds Dumas de wand volhing met tekeningen van hetzelfde formaat waardoor ze een groot blok vormden, is dit vaak nagevolgd. 

Daarbij wordt de vraag opgeworpen: is het geheel meer dan de afzonderlijke delen? Ik denk oa aan jouw 50 Virginia Woolfs en je scholenproject met portretten van kinderen.

En nu ik weer met mijn 32 portretten van mensen uit mijn omgeving.

Kunnen die portretten ook goed op zichzelf staan? 

Ik weet het niet. Zag ze al die jaren op mijn atelier in een groeiende aantal reeksen. Drie rijen met zekere afstand van elkaar.

En zo liet ik ze zien tijdens de route. 

Heb even -achteraf- gespeeld met wat verschillende mogelijkheden. Niet heel serieus. Nu is het tijd om ander werk te gaan maken. Vandaar de titel. Hieronder laatste oprispingen. 

              

potloodschets van 32 portretten op A4

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        
                                                                                                                              

                                                                  

                                                 

Begrijp ik van je dat je kunstmarkten in de toekomst als de pest gaat mijden?                                         

Voorlezen in het atelier

Het is schandalig lang geleden sinds de laatste post is gedaan op onze blog. Mijn fout, vergeten, druk druk en van dat soort dingen. Laat ik maar snel beginnen met de volgende.

Sinds enige tijd komen we, zo mogelijk, elke week bij elkaar op de zaterdag voor een teken- en voorleessessie. De tekenaars tekenen, de voorlezer leest voor. 

Soms leest de voorlezer, R., voor uit eigen werk, maar ook uit werk van anderen. Ondertussen proberen wij, tekenaars, E. G. en F. hierbij een passende tekening te maken. Dat 'passende' hoeft niet persé. We mogen ook gewoon iets tekenen, zo maar iets dus, terwijl we luisteren naar de rustgevende stem van R. Of we tekenen helemaal niet en luisteren alleen.

Al met al klinkt dit als een vrij bejaarde bezigheid en dat is het natuurlijk ook. We zijn allen op leeftijd. De een wat meer dan de ander, maar toch, allen ver gevorderd. Maakt niet uit, we genieten ervan.

Vliegveld Zanderij, Paramaribo, penseel en inkt in schetsboek, 2021

Hierboven een illustratie die ik maakte bij een voorlees-fragment uit het (dag)boek “de laatste resten tropisch Nederland” van W. F. Hermans.

Ik kende dit boek van hem niet maar ik moet bekennen dat ik weer zeer verrast was over de geweldige schrijfkunst van Hermans. Maar daarnaast was ik ook zeer teleurgesteld over de manier waarop hij zijn bezoek aan Suriname beschreef. Echt heel denigrerend, alsof hij het had over een stel kleuters. Sloeg werkelijk nergens op.

Ik weet dat dit boek geschreven is in een andere tijd dan de onze, maar dan nog. Echt heel jammer.

Om deze blog toch nog een beetje positief af te sluiten: Het was een fijne voorlees-sessie en ik ben best tevreden over de tekening die ik bij het verhaal heb gemaakt van het Vliegveld Zanderij. 

Atelier Astypalea

 Het wordt echt de hoogste tijd voor een nieuw blog. Ik was 7 weken   weg en nu ben jij weg. Voordat ik weg ging, wilde het maar niet   lukken met de lay-out. Hoop dat het nu wel lukt.

 Prachtig die tweede, bovenste foto. Een heel andere sfeer qua   kleuren en aankleding. De zomer is voorbij, de herfst doet zijn   intrede. Zal maar niet gaan speculeren over het uitdunnen van het   rijtje. 

 Ik vind die titel stitches wel mooi gevonden. Mag best een keer,     vind ik, een beetje moeilijk doen.

 Dit keer had ik een fijne werkplek in het huis op Astypalea       dankzij onze vrienden Katerina en Nikos. Hij heeft mij zelfs       geïnspireerd als onderwerp. Even wat anders als de portretten. 

 Al komt er op een dag ook altijd wel een zelfportret om de hoek   kijken.

 

tafel met glas, stoel en hoed,
 inkt en kleurpotlood, 2021

tafel met glas, inkt, 2021

      

zelfportret met tandenborstel,
 kleurpotlood, 2021

      

Wat heb je mooie ogen!

Een fraai rijtje mensen met uitdrukkingen heb je op je blog gepost. Ik zie Matisse erbij, met een uitgestreken gezicht en misschien Audrey Hepburn? Die met die mooie ogen? Van links naar rechts zie ik: arrogant, uitgestreken, vermoeid, geposeerd vrolijk.

Hieronder post ik ook een rijtje mensen. Zonder gezichtsuitdrukking maar mét mooie ogen (grapje).

Stitches 2, foto op aluminium, 150x100 cm

Ik twijfel er aan of je de bovenstaande foto ooit hebt gezien. Maar de onderstaande ken je zeker wel.

Stitches 1, foto op aluminium, 150x100 cm

Tussen het maken van Stitches 1 en 2 zit zeven jaar. Het rijtje is in die tijd wel iets korter geworden. Misschien ga ik nogmaals deze foto maken, alhoewel ik me afvraag of ik de mensen nog zo gek krijg om te poseren.

Misschien moet ik nog even uitleggen waar de titel Stitches vandaan komt. Deze heeft te maken met echte hechtingen. De figuren staan precies voor de helft voor het land en voor de helft voor de lucht. Het lijken een soort van hechtingen om lucht en aarde bijeen te houden. 

Momenteel vind ik deze titel heel vergezocht en stom, maar ik verander hem maar beter niet.

P.S. Antwoord op de quizvraag is: op de achtergrond zie je een foto van plastic soep, zoals die in gigantische hoeveelheden in de oceaan drijft.

Als ogen konden spreken..

Ik heb het raadsel niet kunnen oplossen. Geen idee hoe jouw illustratie gemaakt is. Maar het effect is heel bijzonder.

Ook heel passend bij het gedicht. Gedicht en illustratie draaien als het ware voor je ogen.

Ik ben nog even doorgegaan met gezichtsuitdrukkingen. Wat op een foto heel duidelijk is, wordt op een tekening voor meerdere uitleg vatbaar.

Of is dat schijn? In ieder geval kan een blik soms tot tegenstrijdige interpretaties leiden. Ik laat een omschrijving dit keer achterwege.

De toeschouwer oordele zelf.

4 aquarellen op A4 formaat.2021

 

Een blik werpen

Geweldige portretten, al die blikken van jou. Je doet jezelf echter wel wat tekort door jouw onnozele blik, ik zou hem alleen argeloos noemen. In de arrogante, hautaine blik meen ik een irritante politicus te herkennen, klopt dit?

Ik post naar aanleiding van al jouw blikken ook een blik, om een blik op te werpen. Het is een verschrikte, verbaasde, maar ook getormenteerde blik en is een illustratie bij alweer een volgend gedicht van F.

inkt, fotografie, photoshop 

SAMENGEBALD LEVEN

Naar boven

Naar beneden

Naar links

Naar rechts

Naar voren

En naar achteren

Omhoog

Omlaag

Voorbij

En achteruit

Voorlangs

Achterlangs

En recht

En rond

En draaien maar

Vierkant

De illustratie is een tekening met pen en inkt, gescand, bewerkt in photoshop met toevoeging van een foto. Zoekplaatje: Kun je zien wat er op de foto staat?

Hierbij een kleine hint

Nog iets dichterbij

Deze laatste twee details leveren wel mooie geabstraheerde beelden op. Ik denk dat ik hiermee verder ga.

De......... blik

Heeft die portrettenkoorts te maken met corona? Dat we zo weinig mensen zien? Of zijn het de cursussen op de media die het genre zo populair maken? 

Wat leuk is aan jouw bijdrage 'het gezin' is, dat je benieuwd wordt naar de tekst waarbij het een illustratie moet worden. En dat terwijl je eigenlijk het woord illustratief nog altijd negatief beoordeelt.

Kunst is in zekere zin altijd illustratief of op zijn minst associatief. Daarvoor hebben we titels. (Er zijn natuurlijk wel weer kunstenaars die tegen titels zijn!)

Ik ben heel benieuwd hoe je dit werk voortzet. Inderdaad is onaf heel mooi. De kijker kan de rest zelf wel invullen. Bij werk dat helemaal volgeschilderd is, wordt het zo'n plaatje. Ha, daar hebben we het weer. Illustratie! Maar misschien heb je gelijk. Hoe groter een werk is, hoe meer het op zichzelf lijkt te staan.

De Nachtwacht is onder andere door zijn formaat niet meer een plaatje.

Ik was/ben ongeduldig de laatste tijd. In alle opzichten. Niet alleen schiet het vaccineren niet op, ook de lente wil maar niet beginnen, en vooruitzicht op een mooie zomer op een Grieks eiland is er ook al niet. Niet bevorderlijk voor geconcentreerd werken.

Even een andere techniek (aquarel), ander formaat (A-4) ,andere drager (papier). Hebben mijn portretjes op doek niet een speciale gezichtsuitdrukking, hier speelt die juist wel een rol. 

De afgebeelde personen zijn particuliere voorkeuren. Grotendeels van foto's gehaald. De verleiding om de achtergrond in te vullen, heb ik weerstaan.

De onnozele, argeloze blik

     

De onbestemde blik

  

de wantrouwige, borende blik

      

    

 

de arrogante, hautaine blik

Nieuwe uitdaging: de blik op oneindig afbeelden.

Portretten, portretten en nog eens ...

Erg mooie collageportretten, die bijvangst van jou. Ik heb er eentje voor mijn verjaardag gekregen van je. Eén waarbij ik zelfs kan kiezen welk achtergrondje ik erbij wil. Heel innovatief. Om het effect van transparantie te verhogen zou ik kiezen voor een lijst met aan beide kanten glas. Je kent ze wel.

Wat betreft de portretdoekjes kun je best nog even doorgaan, want ze zijn erg verrassend steeds. Je kunt toch gewoon verschillende projecten tegelijkertijd onderhanden hebben? 

Familie (in progress), acryl op papier, ca. 120x80 cm

Ik ben op het moment begonnen met een nieuw werk bij een gedicht van F. Het is nog lang niet af maar ik laat het toch zien. Een potloodtekening met nog maar een heel klein deel geschilderd. Ik vind het eigenlijk wel mooi om dingen onaf te laten, maar misschien is dat een beetje te trendy. Voor een illustratie is het trouwens wel een wat uit de kluiten gewassen ding, qua maat. 

detail

Maar het voordeel daarvan is dat het daardoor minder illustratief wordt.

Bijvangst

 

Ik had het geluk dat ik vóór corona aan een project ben begonnen waarmee wel wat tijd gemoeid was.

Een reeks portretten van vrienden en kennissen op 20x20 formaat doekjes. Daarvoor moesten mensen een half uurtje poseren. Naar aanleiding van een tekening maak ik dan een portret op geheel eigenzinnige wijze. Zie ook blog van 14 Juli hierover.

 

Fijn dat ik niet hoefde na te denken over onderwerp, materiaal, formaat. Jij deed dat al eens met je Virginia Woolfs.

Nadeel van zo'n langdurig project is dat er onherroepelijk een moment komt waarop je snakt naar iets anders. Gevaarlijker nog is dat je gaat twijfelen of het resultaat wel zo goed is als je aanvankelijk dacht. 

Ik nader nu het getal 30, misschien moet ik dan maar eens stoppen en gaan nadenken hoe je al die gelijke vierkantjes het best kunt presenteren.

                                                                            

 Je kent het vast wel: het begrip Bijvangst. Tijdens het werken aan x ontdek je een bijproduct ij. 

Heel af en toe trok ik een geslaagde tekening over op calqueerpapier en maakte er een collage mee. Awel, zie hier een paar resultaten. 

Nu is het effect op beeldscherm wel anders dan daarbuiten. Dus of deze werken het echt overleven aan de muur, in een lijst of achter glas is nog de vraag. Ik laat formaten en titels daarom nog achterwege.Het rechthoekje op de mond doet denken aan jouw muzes. Ook hier is het geen mondkapje.

                                                    

 

                                               

                                                                      

Doorleefd, gepokt en gemazeld

Grappig die uitdrukking Zwarte zwaan. Die kende ook ik nog niet. Het is dus net zoiets als St. Juttemis.

We hebben in Italië inderdaad heel wat kunstwerken gemaakt. Ik kan me die waarover je het hebt nog herinneren. Het was een kunstwerk in een struik, tekeningen, een soort doorzichtig textiel, blootgesteld aan weer en wind. Met de wind viel het wel mee, maar de zon brandde danig. 

Ik heb gezocht, maar kan er geen foto van vinden. Tijdens die zoektocht stuitte ik wel op foto's van enkele andere dingen die we hebben gemaakt, samen met de kinderen. Lekker grootschalig en lekker kleinschalig.

Ca' Guideo

In jouw post hebt je het over de paardenkuur van Munch. Over doorleefd gesproken; mijn werk heeft helemaal geen paardenkuur nodig om er doorleefd uit te zien. Zie hieronder, dit moet C voorstellen. Ze heeft hier zo te zien al heel wat meegemaakt, zo'n doorleefd uiterlijk. Dit was uiteraard niet de bedoeling.

G, E en ik deden gezamenlijk een online masterclass die op de site van Project Rembrandt staat (het televisieprogramma). We volgden stap voor stap het voorbeeld, in dit geval voorgedaan door Tyas. https://projectrembrandt.ntr.nl/category/masterclasses/   Hij werkt hier met acrylinkt en daar ging het mis bij mij. Acrylinkt lost natuurlijk niet meer op als het eenmaal droog is, zoals aquarel wel doet. Dit was ik even vergeten en vandaar deze doorleefde C.

Ik vond het werken met deze inkt zo teleurstellend dat ik met aquarel nog een portret heb gemaakt. Zelfde houding, ander meisje.

Dit is weer een illustratie bij een gedicht van F en het is geïnspireerd op een leerling van ons.

Weer een beetje gerustgesteld heb ik het project C ook weer opgepakt.

Uiteraard is dit een werk in progress.