Ik had het geluk dat ik vóór corona aan een project ben begonnen waarmee wel wat tijd gemoeid was.
Een reeks portretten van vrienden en kennissen op 20x20 formaat doekjes. Daarvoor moesten mensen een half uurtje poseren. Naar aanleiding van een tekening maak ik dan een portret op geheel eigenzinnige wijze. Zie ook blog van 14 Juli hierover.
Fijn dat ik niet hoefde na te denken over onderwerp, materiaal, formaat. Jij deed dat al eens met je Virginia Woolfs.
Nadeel van zo'n langdurig project is dat er onherroepelijk een moment komt waarop je snakt naar iets anders. Gevaarlijker nog is dat je gaat twijfelen of het resultaat wel zo goed is als je aanvankelijk dacht.
Ik nader nu het getal 30, misschien moet ik dan maar eens stoppen en gaan nadenken hoe je al die gelijke vierkantjes het best kunt presenteren.
Je kent het vast wel: het begrip Bijvangst. Tijdens het werken aan x ontdek je een bijproduct ij.
Heel af en toe trok ik een geslaagde tekening over op calqueerpapier en maakte er een collage mee. Awel, zie hier een paar resultaten.
Nu is het effect op beeldscherm wel anders dan daarbuiten. Dus of deze werken het echt overleven aan de muur, in een lijst of achter glas is nog de vraag. Ik laat formaten en titels daarom nog achterwege.Het rechthoekje op de mond doet denken aan jouw muzes. Ook hier is het geen mondkapje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten