zaterdag 3 oktober 2020

Muze bezing mij, zonder mondkapje

 

Ik heb lang zitten broeden op een nieuw blog. Net voordat ik besloot iets uit de oude doos tevoorschijn te halen, kreeg ik een idee om iets nieuws te maken. Overigens ook met oud materiaal.
Mijn inspiratiebron is niet alleen het gezicht. Kijk naar de verschillende onderwerpen in mijn blogs.

In mijn boek Siësta heb ik één van mijn muzes afgebeeld. In de Griekse mythologie werden ze voorgesteld als vrouwen. Nu er veel meer vrouwen ook kunst en wetenschap beoefenen, zijn het ook mannen die die rol hebben. Toevallig zijn mijn mannelijke muzes vaak dichters.
(oa Heinrich Heine, Guillaume Apollinaire)
Bedoelt de dichter van jouw blog dat met de regel "man of vrouw", vraag ik me af. Daarentegen wijst minnaressen naar vrouwen.
Intrigerend gedicht overigens.

Los van deze kwestie heb ik wat gespeeld met de eerste regel in de Ilias van Homerus waarin de muze wordt opgeroepen.
Hoe mooi kunnen schaduwen zijn! Hoe moeilijk is het om dat in een aquarel of tekening of knipsel weer te geven.

 



En daarna heb ik deze collage gemaakt naar aanleiding van bovenstaande foto's. Erg wit, vind ik.


Is er ook een man geslopen in jouw 9 muzen? Of is dat onderscheid al uit de tijd?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten